Twee eenzame wandelaars in twee uur tijd laten zien dat het nieuwe wandelpad nog geen topattractie is. En dat is ook niet de bedoeling, legt Jeroen Verschoore uit. Hij was als projectmedewerker van maatschap De Wilhelminapolder betrokken bij de aanleg. „Het ging ons in de eerste plaats om het herstel van een oude kreek die hier vroeger de afwatering naar de Oosterschelde vormde. Langs de oever van de kreek hebben we een onverhard wandelpad aangelegd, zodat mensen de kreek ook kunnen zien en beleven.” Daarnaast ontbreekt de bewegwijzering nog, maar daarin komt snel verandering, belooft Verschoore.

Even vanaf het Goese Sas, waar de zeiljachtjes elkaar verdringen om de sluizen te passeren, ’botst’ de kreek tegen de stevige Oosterscheldedijk. Vroeger stroomde hier het water de Oosterschelde in. Maar nog steeds zijn hier een goede afwatering en een waterberging voor de landbouw van belang, want de Oost-Bevelandpolder staat bekend als nat. Daarom is de natuurlijke oever verbreed, met behoud van de oorspronkelijke loop.

Tegen de dijk ligt een splinternieuw vogeleiland. Het eiland van zand, afgewerkt met schelpen, trekt vogels die normaal alleen buiten de dijk zijn te zien, zoals de strandloper, de kluut en ook wel de visdief. „Dit jaar hebben in deze omgeving acht of negen klutenpaartjes gebroed”, zegt Verschoore trots. Dezelfde zandgrond is langs grote stukken aan de oevers van de kreek te vinden.

„We waren nog bezig met het afgraven van de oever en daar op dat eilandje zat tussen de rietkragen al een eend te broeden.” Met de aanleg van de nieuwe oever zullen wellicht ook zeldzame planten, zoals de orchidee, gaan groeien, hoopt Verschoore.

„Hier moet ik de maaimachine maar eens op afsturen”, zegt de projectmedewerker als een stukje van de route meer brandnetel dan pad is. De route loopt soms door stukjes bos en steekt op één punt de kreek over door middel van een brug. Voor de doorzetters sluit de 4,5 kilometer lange nieuwe route aan bij bestaande wandelroutes, zodat routes van 10 en 21 kilometer lang ontstaan. Verschoore hoopt dat Goesenaren even tot rust kunnen komen in de nabijgelegen polder en aan het boerenland kunnen ruiken. Het landbouwbedrijf wil zo ook een maatschappelijke functie hebben. Verschoore, naast een aardappelveld: „De maatschappij staat tegenwoordig ver af van de landbouw, terwijl hier toch je dagelijks voedsel groeit.”