Het meldpunt is de eerste stap naar een volwaardig systeem om kinderporno en discriminerende berichten op internet snel te kunnen verwijderen. Meldingen waarvan meteen duidelijk is dat ze terecht zijn, worden direct doorgegeven aan de internetaanbieder, die de inhoud verwijdert. Daarnaast bewaakt het meldpunt specifieke sites en nieuwsgroepen waarvan bekend is dat er illegaal materiaal voorkomt. De makers worden opgespoord. Het is nog onbekend wie het meldpunt gaat bemannen.

Uit een haalbaarheidsonderzoek blijkt volgens Donner dat onder de internetaanbieders voldoende draagvlak voor het idee bestaat. „Pertinent onwaar”, zegt het Internet Service Provider Overleg (ISPO). Het onderzoek is gehouden onder een select aantal (15 van de ongeveer 1700) providers.

Het ISPO vreest dat het meldpunt niet onafhankelijk is en wil zeker weten dat klanten kans op wederhoor krijgen en in beroep kunnen gaan tegen beslissingen, eventueel bij de rechter. Daarnaast noemen de internetaanbieders het belangrijk dat zij worden gevrijwaard van aansprakelijkheid. Het ISPO acht de genoemde datum van 1 januari 2006 onhaalbaar en wil snel met de minister in overleg.

Ook volgens de digitale burgerrechtenorganisatie Bits of Freedom (BoF) is nog niet duidelijk hoe de balans tussen vrijheid van meningsuiting en rechten van derden gewaarborgd blijft. Een woordvoerder spreekt over een gedachtepolitie: „Meldingen moeten door een groep onafhankelijke deskundigen worden beoordeeld. Providers zouden materialen alleen moeten verwijderen als er onmiddellijk gevaar dreigt, als de onrechtmatigheid echt onmiskenbaar is of er als er aantoonbaar grote financiële schade dreigt.”

In de praktijk blijkt dat internetaanbieders te vlug ingrijpen. BoF zette vorig jaar een tekst van Multatuli uit 1871 bij tien providers on line en liet een fictief persoon klagen. Zeven van de tien providers bleken de tekst te verwijderen terwijl dat niet nodig was: het auteursrecht op het werk was zeventig jaar na de dood van de schrijver verstreken.