Op een persconferentie vroeg hij de Amerikanen te helpen de smokkel van cocaïne en heroïne uit zijn land te voorkomen en andersom wapenzendingen naar de linkse guerrillabeweging en rechtse paramilitairen te verhinderen. „Als wij dit niet oplossen, heeft dit conflict een gevaarlijk potentieel om Latijns-Amerika te destabiliseren. Wij hebben hulp nodig van de Verenigde Staten om onze democratie te bewaren”, zei Uribe.

Colombia heeft duidelijk gekozen voor een harde lijn tegen de linkse guerrillabewegingen, die het land al 38 jaar destabiliseren. De partijloze Uribe wil de strijdkrachten verdubbelen en wil meer militaire steun van de Verenigde Staten om voor eens en voor al met de rebellen af te rekenen. De Europese Unie riep Uribe op de vrede te bewerkstelligen door middel van onderhandelingen met de rebellen.

Uribe, die in augustus het ambt van president Andres Pastrana overneemt, won de verkiezing van zondag met 53 procent van de stemmen, genoeg om meteen in de eerste ronde gekozen te worden. Hij heeft aangekondigd met harde hand een einde te zullen maken aan de 38 jaar durende guerrilla, corruptie te bestrijden, de economie nieuw leven in te blazen en orde en veiligheid te herstellen.

Het verzoek van Uribe om meer militaire hulp van de VS strookt met de plannen van de regering van president George Bush. Een woordvoerster van het Amerikaanse ministerie van buitenlandse zaken zei dat de VS ernaar uitzien om met Uribe samen te werken „om onze gemeenschappelijke doelen van eliminatie van drugshandel en terrorisme, verbetering van mensenrechtenomstandigheden en het verzekeren van een welvarende toekomst voor heel Colombia dichterbij te brengen.”

De bereidheid van de VS om de hulp op te voeren zal er onder meer van afhangen of Uribe naast de marxistische guerrillabeweging ook de rechtse paramilitairen wil aanpakken. Uribe zegt ten strijde te zullen trekken tegen alle gewapende groepen, maar zegt ook dat hij openstaat voor onderhandelingen met de paramilitairen - iets waar zijn voorgangers niet van wilden weten.

Uribe heeft maandag gezegd dat hij secretaris-generaal Kofi Annan om hulp van de Verenigde Naties wil vragen om bij de linkse guerrillabeweging de bereidheid tot heropening van vredesbesprekingen te peilen, mits zij de vijandelijkheden beëindigen en terreuracties staken. Waarnemers verwachten dat die eisen net als voorheen voor de guerrillabeweging onverteerbaar zullen zijn.

De ambitieuze agenda van Uribe voor de komende vier jaar reikt verder dan het uitschakelen van de guerrillabeweging. Hij wil een referendum uitschrijven om het parlement met de helft in te krimpen en de corruptie te verminderen. Ook heeft hij beloofd banen te scheppen, wegen te bouwen, het onderwijs te hervormen en het pensioenstelsel te herzien. Bureaucraten, parlementsleden en overheidspersoneel zullen ongetwijfeld dwars gaan liggen.

Uribe zal te maken krijgen met de traditionele aversie van de bevolking tegen verhoging van de belastingen. De aanstaande president deed maandag al een beroep op het Internationale Monetaire Fonds om kredieten beschikbaar te stellen voor sociale programma’s. „In de armoedige omstandigheden van Colombia moeten wij de sociale investeringen opvoeren”, zei hij.

De meeste Colombianen zijn de oorlog in hun land zat, maar lijken tijdelijk meer strijd voor lief te willen nemen om er definitief een einde aan te maken. Uribe wil onder meer 1 miljoen burgers werven om op te treden als de oren en ogen van de strijdkrachten. Tegenstanders hebben hem in verband gebracht met een verboden rechtse paramilitaire organisatie die honderden vermeende helpers van de rebellen heeft afgeslacht. Uribe zegt zelfs niet met die organisatie te sympathiseren en heeft beloofd alle gewapende groepen te bestrijden.

De Colombiaanse en de Amerikaanse regering zeggen dat de rebellen hun idealistische motieven al lang geleden hebben laten varen en terroristen zijn die hun activiteiten financieren met drugshandel, ontvoering en afpersing.

De oorlog in Colombia eist zo’n 3500 levens per jaar. De slachtoffers zijn voor het merendeel burgers. Met hun keus voor een hardere aanpak van de guerrillabeweging stappen de Colombianen af van de verzoeningspolitiek van Pastrana, die volgens de grondwet niet herkiesbaar was.

Zij verwijten de rebellen de door Pastrana aangereikte olijftak niet met beide handen te hebben gegrepen. Pastrana liet de guerrillabeweging FARC in een gebied ter grootte van Zwitserland ongemoeid terwijl hij onderhandelingen probeerde te voeren, maar volgens de Colombiaanse strijdkrachten heeft de FARC daarvan misbruik gemaakt om zich te versterken. Uribe was een felle tegenstander van dat beleid.