vindt dat Bos een eenzijdig beeld van de moslims schetst. Hugo Bos werkt met zijn artikel de tweespalt in de samenleving in de hand. Daar zitten we in Europa op dit moment echt niet op te wachten. Daarbij maakt hij nogal selectief gebruik van de koran.

Om met dit laatste te beginnen: Wat zou Bos ervan vinden als de Bijbel op dezelfde manier geciteerd zou worden? Als we daaraan beginnen, zijn we nog lang niet klaar. Neem bijvoorbeeld Markus 7. Daar vergelijkt Jezus een niet-joodse vrouw met een hond.

Bos haalt soera 5:60 aan, waarin volgens hem de joden met apen en de christenen met zwijnen worden vergeleken. Het is in de eerste plaats niet helemaal duidelijk of dit de juiste interpretatie is en in de tweede plaats lees ik een paar verzen verder het volgende: „Zij die geloven en die het jodendom belijden en de Sabiërs en de christenen wie geloven in God en de Laatste Dag en heilzaams bedrijven niet is er vrees voor hen en niet zullen zij bedroefd zijn” (soera 5:69). Dat zet het betoog van Bos in ieder geval in een ander licht.

Verder haalt Bos een aantal nogal zwarte bladzijden uit de geschiedenis van de islam aan om daarmee het oorlogszuchtige karakter van de islam aan te tonen. Maar ook de geschiedenis van het jodendom en het christendom kent zeer gewelddadige episoden: lees Jozua 8 nog maar eens. En wat te denken van het optreden van paus Innocentius III in de dertiende eeuw? Deze paus, met zijn verhullende naam, liet mensen met een van de kerkleer afwijkend geloof zonder pardon een kopje kleiner maken. Degenen die hierbij actief betrokken waren, konden zeker zijn van een plaatsje in de hemel.

Bos is met het schrijven van het artikel aan een riskante onderneming begonnen. Dit soort redeneringen kan hij als een boemerang terug verwachten, we komen er niets verder mee. De conclusie van een niet-gelovige zou allicht kunnen zijn dat godsdienst tot extreme gewelddadigheid kan leiden. Helaas valt dat niet te ontkennen, al zou ik zelf liever spreken van misbruik van godsdienst om de eigen machtspositie te onderbouwen. Dit laatste gebeurt tot op de dag van vandaag in allerlei kringen en op diverse schaal.

Dialoog
Laten christenen voor een andere weg kiezen dan die van de polarisatie. Er ís een andere weg: die van de dialoog. Tenslotte putten joden, christenen en moslims uit dezelfde bronnen, er is gespreksstof genoeg. Daarbij hoef je de eigen geloofsovertuiging zeker niet te verloochenen, integendeel. Het is uitermate belangrijk dat je je eigen bronnen en traditie kent en dat je daar met overtuiging in staat. Er moet wel wederzijds respect zijn en de bereidheid om ook van de ander te leren. Protestantse christenen hoeven de dialoog niet te schuwen: Wij geloven toch in de kracht van het Woord!?

De auteur studeert theologie.