Van de reizen van de beroemde Nederlandse kapitein Abel Janszoon Tasman, die in 1642 en 1643 als eerste Europeaan Nieuw-Zeeland en Tasmanië ontdekte, zijn behalve een aantal kaarten geen tastbare scheepsrestanten overgebleven. Maar over een maand hoopt een Nieuw-Zeelander het anker te lichten.

De ijzeren haak ging volgens het dagboek van Abel Tasman voor de oostkust van Tasmanië verloren. Op basis van oude tekeningen en kaarten en met behulp van gps-apparatuur en magnetische instrumenten ontdekte Anderson naar eigen zeggen dat het anker op 45 meter onder de zeespiegel ligt.

„Het is fascinerend, de zeebodem heeft precies de diepte die hij volgens Tasman moet hebben, en in zijn dagboek schreef hij dat het er licht glooide en dat is precies hoe het er daar uitziet”, aldus Anderson zondag tegen de Nieuw-Zeelandse omroep TV One.

De architect, schrijver en zeiler doet over een maand een derde poging om het anker te lichten. Twee eerdere missies van Anderson, die op zoek naar de wortels van Tasman ook in diens Groningse geboorteplaats Lutjegast is geweest, liepen door de weersomstandigheden en door technische problemen op niets uit.

Mocht de Nieuw-Zeelander het anker vinden, dan moet hij het afstaan aan de autoriteiten op Tasmanië. Die hebben Anderson wel beloofd dat de haak enkele malen in Nieuw-Zeeland mag worden tentoongesteld.