Deze groepering strijdt voor een ongedeeld islamitisch Kasjmir. Jaish-e-Mohammed maakt deel uit van al-Qaida en kreeg zelfs geld van Osama bin Laden. Een belangrijk lid van de Hofstadgroep, Jason W., stond, zo blijkt uit zijn praatsessies op internet, in contact met Jaish-e-Mohammed. Hij reisde twee keer voor training naar Pakistan.De Pakistaanse groepering was indertijd medeverantwoordelijk voor de moord op de Amerikaanse journalist Daniel Pearl. Pearl werd ontvoerd door een Pakistaanse Brit genaamd Ahmed Omar Saeed Sheikh.

De aanslagen in Londen werden door Ian Blair, de hoogste man van de Londense politie, al direct met al-Qaida in verband gebracht: het ging om meerdere aanslagen, waarvan er drie bijna gelijktijdig werden gepleegd. De link naar in Pakistan opererende al-Qaida-netwerken bevestigt dit alleen maar.

Niet alleen in Engeland maar ook in Spanje, Nederland, Duitsland, België en Italië constateren veiligheidsdiensten dat tweedegeneratiemoslims en nieuwe migranten (vooral uit Noord-Afrika en Afrika) een gewillige doelgroep vormen voor rekrutering door islamitische terreurnetwerken.

Al-Qaida heeft zich na de aanslagen van 11 september vernieuwd. Er is minder centrale aansturing, het netwerk is flexibeler, maar het nieuwe al-Qaida is mogelijk nog gevaarlijker dan het oude.

Het gezicht van het nieuwe al-Qaida is de uit Jordanië afkomstige terrorist Abu Musab al-Zarqawi. Hij is verantwoordelijk voor de meest bloedige aanslagen in Irak, volgens de Franse terreurdeskundige Jean-Charles Brisard in een nieuw en onthullend boek over Al-Zarqawi.

Europese veiligheidsdiensten denken dat aan Al-Zarqawi gelieerde personen in Europa over eigen wervingsnetwerken beschikken. In juni werden in Spanje elf mannen gearresteerd die banden hadden met Al-Zarqawi. Ze zamelden geld in en wierven jonge moslims voor de jihad in Irak.

In Nederland werden vorige maand enkele Irakezen gearresteerd op verdenking van contacten met groepen die in Irak aanslagen plegen. Ook leden van de zogenaamde Hofstadgroep interesseerden zich voor Al-Zarqawi, zo blijkt uit dossiers van justitie. Bloedige videobeelden van aanslagen en onthoofdingen in Irak werden regelmatig bekeken, de naam Al-Zarqawi werd meermalen genoemd.

Tijdens een huissamenkomst in Den Haag waar de uitgeprocedeerde asielzoeker Redouan al-Issa -de vermeende leider van de Hofstadgroep- sprak, gaf een vrouw te kennen dat zij bereid was in Nederland een zelfmoordaanslag te plegen. De Syriër Al-Issa had in Nederland een groot aantal contacten met Irakese extremisten. Het zou kunnen dat hij indirect met het netwerk van Al-Zarqawi in contact stond.

Al-Zarqawi noemt zich de leider van al-Qaida in Irak en heeft de eed (”bayat”) van trouw aan Osama bin Laden gezworen. Beiden kennen elkaar al heel lang.

De oude en de nieuwe netwerken van al-Qaida lopen soms in elkaar over. Dat bleek ook bij de aanslagen in Madrid, waarvoor de Syriër Mustafa Setmarian Nasar, een vertrouweling van Bin Laden, medeverantwoordelijk wordt gehouden. Daarnaast werd gebruikgemaakt van Marokkaanse migranten die de bommen in de treinen legden en die niet in de vroegere Afghaanse kampen van al-Qaida, maar in Spanje zelf waren gerekruteerd en getraind.

Ook in Pakistan zijn de grenzen tussen het oude en het nieuwe al-Qaida niet altijd even duidelijk. Mooiklinkende verklaringen van president Musharraf dat al-Qaida daar grotendeels is uitgeschakeld, moeten verhullen dat de centrale regering in Islamabad nauwelijks greep heeft op radicale en met al-Qaida sympathiserende moslims. In een cruciale grensprovincie met Afghanistan is een regionale regering aan de macht die openlijk sympathiseert met de Taliban.

Irak is hét thema van het nieuwe al-Qaida. Bin Laden heeft gezworen dat hij de Amerikanen uit Irak zal verdrijven, zoals hij indertijd de Russen uit Afghanistan heeft verdreven. (Overigens vormden Bin Laden en zijn strijders in de jaren tachtig maar een klein onderdeel van het totale Afghaanse verzet.)

De aanslagen in Londen hadden, net als die in Spanje, direct met Irak te maken. De aanslagplegers wilden de Britse premier Blair via de publieke opinie dwingen om de eigen troepen uit Irak terug te trekken.

In Spanje was dat gelukt: de aanslagen van 11 maart 2004 vonden twee dagen voor de verkiezingen plaats; de terroristen gaven direct een verklaring uit waarin terugtrekking van de Spaanse troepen uit Irak werd geëist. De oppositionele sociaal-democraten, die er in de peilingen minder goed voorstonden, wonnen de verkiezingen. Partijleider en toekomstig premier Jose Luis Zapatero kondigde meteen aan dat Spanje zijn troepen uit Irak zou terugtrekken.

De gang van zaken in Spanje was voor de aanslagplegers ongetwijfeld een aanmoediging om door te gaan: terreur bleek, precies zoals zij hadden gehoopt, politieke standpunten in beweging te kunnen brengen.

Maar nog geen maand na de aanslagen in Madrid bliezen zeven terroristen zich op in hun Spaanse flat toen de antiterreurpolitie aan de deur klopte.

De politie vond daar allerlei plannen voor nieuwe aanslagen. Dus ondanks talrijke arrestaties in maart 2004 was de terreurcel begin april nog steeds voor een deel intact en in staat en bereid nieuwe aanslagen te plegen. Dat is ook het probleem in Londen: als men niet het hele netwerk ontmantelt, zullen nieuwe aanslagen niet uitblijven.

Er is nog een les: Ook al kondigt een toekomstige premier terugtrekking van de Spaanse troepen uit Irak aan, dan betekent dat nog niet dat de aanslagen automatisch ophouden. Als de Spaanse politie de overige leden van de terreurcel niet door een toeval op het spoor was gekomen, waren er in Spanje nieuwe en bloedige aanslagen gepleegd. Terroristen interpreteren het toegeven aan hun eisen als een teken van zwakte - en dan gaan ze juist door.

Dat is ook het probleem in Irak. Juist op dit kritieke moment kondigen de Amerikanen aan dat zij volgend jaar een deel van hun troepen willen terugtrekken. Dat is een verkeerd signaal naar Al-Zarqawi en Bin Laden. Die zien nu dat bloedige en massale terreur loont. Juist nu zou het woord van Churchill moeten gelden: ”Never give in!” (Geef nooit toe).