Twee keer per week voetbalde de 22-jarige Shehzad Tanweer met zijn vrienden in Leeds en tussendoor trainde hij voor zijn geliefde cricket, de sport die Engeland en Pakistan, de landen die Tanweer hebben gevormd, met elkaar verbindt.

Hasib Hussain (19) stond in de Noord-Engelse stad bekend als een charmeur. Hij flirtte graag en had lang haar dat, zoals een vriend het uitdrukte, „als een gordijn” boven zijn slungelige lijf hing.

De oudste van de drie, de 30- jarige Mohammed Sadique Khan, werkte in een jongerencentrum en leek meer tijd in de sportzaal te spenderen dan in de moskee.

De mooie herinneringen aan drie levendige jongemannen liggen nu aan scherven: de drie in Groot-Brittannië geboren mannen van Pakistaanse komaf die elkaar gevonden hebben in de jihad en die vorige week de zwaarste aanslag in Groot-Brittannië hebben uitgevoerd sinds de Tweede Wereldoorlog - de zelfmoordaanslagen van 7 juli waarbij 52 mensen omkwamen en 700 anderen gewond raakten.

„Hij was normaal”, zei een vriend van Tanweer die zich voorstelt als Saj. „Hij was rustig. Hij was religieus. Hij ging naar elke moskee hier. Er zijn hier ontzettend veel moskeeën.”

Tanweers vader, Mohammed Mumtaz Tanweer, is geboren in Pakistan en eigenaar van -Engelser kan het niet- een ”fish and chips”-zaak. Zijn zoon studeerde sportwetenschappen aan de Metropolitan University in Leeds en wilde van sport zijn beroep maken. Een oom, de 65-jarige Bashir Ahmed, zegt dat de familie volkomen verbijsterd is. „Hij was het niet. Het moeten krachten achter hem geweest zijn.”

Hussain, die ervan wordt beschuldigd de aanslag op de bus te hebben gepleegd, stond bekend om zijn gevoel voor humor en om zijn stijl. Hij droeg blauwe contactlenzen en had lang haar met een scheiding in het midden. „Het hing als een gordijn langs zijn hoofd”, zei een vriend die zich alleen kenbaar maakte als G. „Hij was een goeie jongen, hij zag er goed uit. Hij had een goed karakter”, zei hij.

Volgens sommige berichten was Hussain twee jaar geleden heel religieus geworden, maar had hij zijn oude vrienden nooit laten schieten voor radicaal gezelschap.

Khan werkte als jeugdleider en sommige buren zeiden dat hij vaak gehandicapte kinderen hielp. Hij had een dochtertje van acht maanden.

In enkele wijken in Leeds prijken uithangborden in het Engels, het Arabisch en het Urdu. De stad trok in de jaren vijftig veel Aziatische immigranten aan voor het werk in de textielindustrie. Toen deze bedrijvigheid verdween, was de stad in de jaren negentig vaak het toneel van onlusten tussen blanken en immigranten. Sindsdien is Leeds echter een nieuw leven begonnen als een vreedzaam multi-etnisch centrum waar mensen graag heen gaan om te winkelen, musea te bezoeken of voetbalwedstrijden bij te wonen.

Velen zijn bang dat de aanslagen in Londen een sterk negatief effect zullen hebben op de verhoudingen tussen de verschillende etnische gemeenschappen. „Wij hopen dat er niet meer islamofobe aanvallen op onze gemeenschap worden gepleegd”, zegt Zaher Birawi, voorzitter van de Grote Moskee van Leeds. Hij zegt ook dat er in de hechte moslimgemeenschap van Leeds geen aanwijzingen waren dat er terreurdaden werden beraamd. Hij heeft geen van de verdachten ooit persoonlijk ontmoet.

De Pakistaanse gemeenschap in Groot-Brittannië, waaruit de verdachten voortkwamen, is een van de grootste en armste etnische gemeenschappen in het land. De Pakistanen vormen met 675.000 mensen de grootste groep van de 1,5 miljoen mensen tellende moslimgemeenschap.

De Britse kranten hebben geschokt gereageerd op de verdenking dat de zelfmoordenaars uit Groot-Brittannië kwamen. De media wezen erop dat de vier verdachte daders veel meer verwesterd waren dan hun ouders en veelal niet te onderscheiden waren van andere jongeren.

Deskundigen zoeken een verklaring in een groeiende onrust onder migrantenjongeren. Ze zouden op zoek zijn naar een eigen identiteit en die vinden in de islam.