Al ruim dertig jaar houdt Dabar zich tijdens de zomermaanden bezig met evangelisatiewerk op campings. Op meer dan dertig vakantieoorden, verspreid over het hele land, proberen teams van vijf tot tien personen mensen „in aanraking te brengen met het Evangelie.” Veertien dagen lang. Dat gebeurt met behulp van bijbelstudie, kinder- en tienerclubs, gospelmuziek, toneelvoorstellingen, volleybalcompetities, kortom „een mix van ontspannende en evangeliserende activiteiten.”

Daarnaast is er ”Dabar-in-de-stad”. Gedurende zeven dagen zijn jongeren samen met een evangelist en enkele gemeenteleden actief in de steden Amsterdam, Leiden en Rotterdam. Ze helpen mee in een inloophuis, ondervragen marktbezoekers en „spelen een sketch op straat.”

Het evangelisatie-recreatiewerk Dabar is een onderdeel van De Windroos, dat op zijn beurt onder verantwoordelijkheid valt van de hervormde Inwendige Zendingsbond (IZB). De teams hebben echter vooral te maken met de plaatselijke Dabar-commissies. Daarin zitten vaak ook mensen uit andere kerkgenootschappen, zoals gereformeerd vrijgemaakten, christelijke gereformeerden en evangelischen.

Elk jaar opnieuw zwerven zo’n 500 jongeren van 18 jaar of ouder uit om „in woord en daad getuige van Jezus Christus te zijn.” En elk jaar opnieuw kost het moeite om dat aantal te bereiken. Ook dit jaar. „Bij veel Dabar-teams ontbreekt nog één teamlid of soms twee. Daarnaast zijn er campings in Maarn, Otterlo, Putten, Reeuwijk en Stavenisse waar nog complete teams van minimaal vijf personen geplaatst kunnen worden”, meldt het persbericht. Tot op heden hebben zich zo’n 450 jongeren aangemeld.

De organisatie heeft er ditmaal voor gekozen „al in een vroeg stadium een noodkreet te doen uitgaan”, aldus Esther Druijff, werkzaam bij De Windroos. „Er zijn vier nieuwe projecten opgezet. Daar zijn wel mensen voor nodig. Meisjes én jongens.”

Eigenlijk hebben we een luxeprobleem, zegt coördinator Bert den Hertog. „Er is, ook vanuit de campings zelf, veel vraag naar ons werk. De afgelopen tientallen jaren hebben we blijkbaar vertrouwen weten te wekken. En werkelijk: de velden zijn wit om te oogsten. Dit jaar zijn er opnieuw projecten bijgekomen. Het zou toch erg zijn als we daar geen mensen voor konden krijgen?”

Volgens Den Hertog laat het evangelisatiewerk op de campings en in de steden zien dat „de Geest nog altijd doorgaat. Natuurlijk, het werk heeft iets vluchtigs. Maar er zijn voorbeelden van mensen die juist door dit middel de weg van het geloof zijn opgegaan.”

Dabar-vrijwilligers hoeven niet theologisch geschoold te zijn, zegt de coördinator. „We zoeken normale christenen, die tijdens hun vakantie het Evangelie van Jezus Christus willen delen met mensen op de camping of in de stad. In alle beperktheid.”

Het werk stuit wel eens op weerstand. Den Hertog: „Er zijn mensen die het als zeer discutabel beschouwen. Sommige campingbazen bijvoorbeeld, of leden van een plaatselijke kerkelijke gemeente. Ook merken we wel eens iets van de geestelijke strijd die gaande is. Campinggasten die zich bezighouden met occulte spelletjes bijvoorbeeld. Op zulke momenten ervaar je iets van de machten waarmee mensen gebonden kunnen zijn.”

Vorig jaar was Den Hertog campingpastor. „Dan bid je met je gezin voor het eten, of lees je je kinderen voor als ze naar bed gaan. Even later speel je een spelletje volleybal met de gasten. Je merkt hoe mensen op je letten. Ze stellen allerlei vragen, zoals: Waarom bid je? Ook verbazen ze zich er vaak over dat jongeren hun vakantie voor dit werk overhebben.”

Nederland is een zendingsland geworden, is Den Hertogs ervaring. „Christenen hebben daarom een taak, ook als het gaat om hun levenswandel. Vandaar onze oproep.”