Met de arrestatie van Nouredine el F., afgelopen woensdag, zit de hele zogenaamde Hofstadgroep van moslimterroristen achter slot en grendel. Behalve dan hun geestelijk leider Abu Khaled. Die schijnt in Syrië te verblijven en met dat dubieuze land is er weinig of geen justitiële samenwerking.Die arrestaties moeten zeker beschouwd worden als een succes voor de AIVD en de politie. Nu gaat het erom voldoende bewijzen op tafel te leggen, zodat deze groep tot flinke straffen veroordeeld kan worden. Misschien is dat laatste nog wel moeilijker dan hun opsporing zelf.

Nouredine el F. had een doorgeladen machinepistool op zak. Daarmee ga je meestal geen konijnen of fazanten schieten. Maar wat was hij dan wel van plan? In hoeverre is hard te maken dat hij bezig was met de voorbereiding van een grote terroristische aanslag?

Inmiddels besloot het kabinet gisteren tot nieuwe maatregelen die preventief tegen potentiële terroristen kunnen worden ingezet. Maar of je nu met een gebiedsverbod of een meldingsplicht werkelijk afdoende instrumenten in handen hebt om aanslagen te voorkomen, is zeer de vraag. Veel verder kun je echter niet gaan, wil je niet zelf de grondslagen van de rechtsstaat ondermijnen.

Ook geldt dat zware straffen de harde kern van moslimextremisten niet zullen afschrikken om tot terreuracties over te gaan. Daarvoor is men te zeer ideologisch gemotiveerd. Of om het minder neutraal te zeggen: daarvoor is men al te zeer verblind door Mohammeds leugenleer.

Een jarenlange opsluiting in de gevangenis betekent wel dat deze mensen al die tijd geen terroristische acties kunnen ondernemen. Al moet je ook nog uitkijken dat ze tijdens hun verblijf daar medegevangenen van islamitische afkomst niet weten te beïnvloeden. Op die manier zouden ze zelfs tijdens hun detentie nog actief kunnen zijn in het rekruteren van strijders voor de jihad.

Het beleid moet erop gericht zijn om deze extremisten ook binnen de islamitische gemeenschap te isoleren. Maar zelfs al zou 90 of 95 procent van de moslims in Nederland terroristische acties afwijzen, dan blijft er altijd nog een hele groep over die bereid is om daar passief of actief steun aan te geven.

Wat dat betreft zijn allerlei signalen niet positief. Jonge moslims in Nederland dreigen te radicaliseren. Zij voelen zich niet geaccepteerd in de westerse samenleving en staan vijandig ten opzichte van allerlei elementen uit de westerse cultuur. Voor moslims van Arabische afkomst komt daar nog de problematiek in het Midden-Oosten (Israël, Irak) bij.

Uit een recent rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau blijkt dat Turken en Marokkanen steeds minder contacten onderhouden met autochtonen. Terecht noemt het SCP dat zorgelijk.

De concentratie van etnische minderheden in bepaalde buurten draagt daartoe bij. Men heeft daar een eigen subcultuur opgebouwd. Spreiding van allochtonen bevordert daarentegen hun integratie. Althans, tot op zekere hoogte. In ieder geval voorkomt men daarmee dat autochtonen en allochtonen (moslims en niet moslims) elkaar alleen maar kennen van horen zeggen. Op die manier blijven gemakkelijk allerlei negatieve beelden in stand.