Donner voelde in eerste instantie niets voor adoptie door homoparen, vanwege de mogelijke gevolgen die adoptielanden hieraan zouden verbinden. Nadat een kamermeerderheid van PvdA, VVD en D66 een initiatiefwet had aangekondigd, ging de bewindsman overstag. Hij overwoog daarbij dat de uitsluiting van homo’s in de adoptiewet juridisch niet langer houdbaar is sinds de Kamer het homohuwelijk in 2000 heeft gelijkgesteld aan het heterohuwelijk.

Wel gaf Donner aan dat hij geen voorrang wilde geven aan aanpassing van de wet, omdat er in de praktijk niets verandert zolang er geen landen zijn die kinderen aan homo’s willen afstaan.

PvdA, VVD en D66 eisten echter actie en kondigden aan alsnog met een eigen wetsvoorstel te komen. Kennelijk is Donner voor dit dreigement gezwicht, ook al wees hij de Kamer er eerder nog op dat de paarse coalitie de uitzondering in 2000 in de wet aanbracht uit vrees voor „strafkorting” door adoptielanden.

Donners voorstel zal ook steun krijgen van een meerderheid van de CDA-fractie. De huidige rechtsongelijkheid is voor de meeste CDA’ers reden om eerdere bezwaren van de fractie niet langer te delen.

Het huidige voorstel voorziet er ook in dat de drie jaar die lesbische vrouwen moeten samenwonen voordat zij het kind van hun partner mogen adopteren, wordt geschrapt. De meemoeders kunnen deze kinderen straks direct bij de geboorte adopteren.