Minister Veerman (Landbouw) noemt de tijd waarbinnen de prijs omlaag moet aan de korte kant. Deze gaat van 63 cent per kilo in 2006 naar 38,5 cent cent in 2009. Veerman staat achter de hervorming, maar heeft altijd gehamerd op een geleidelijke liberalisering, waardoor de sector zich stapsgewijs kan voorbereiden op de toekomst.

Suiker is het laatste grote landbouwgewas dat nog beschermd wordt door de Europese Unie. Onder druk van de Wereld Handels Organisatie moet de Europese Unie de markt openen voor (riet–)suiker uit andere landen. De Europese suikerprijs is drie keer zo hoog als de prijs op de vrije wereldmarkt.

Europees landbouwcommissaris Fischer Boel laat de prijsdaling gepaard gaan met maatregelen om de pijn voor de boeren in Europa te verzachten. Vanaf 2009 kunnen ontwikkelingslanden zonder extra handelstarieven 3,5 miljoen ton suiker per jaar naar Europa exporteren.

Minister Veerman vindt dat de hervorming vooral ten goede moet komen aan arme boeren in ontwikkelingslanden, maar vreest dat met name grote suikerproducenten in Australië, Brazilië en Thailand ervan zullen profiteren.

Het Wereld Natuur Fonds (WNF) vindt dat de EU ook onder het nieuwe suikerregime gul blijft voor de eigen sector. Om de pijn in Europa te verzachten is 1,5 miljard euro beschikbaar. Voor de ontwikkelingslanden is slechts 40 miljoen beschikbaar en de minst ontwikkelde landen krijgen zelfs helemaal niets. De ontwikkelingsorganisatie Oxfam vindt ook dat de hervorming te weinig in het voordeel werkt van de minst ontwikkelde landen.

De Europese consumentenorganisatie BEUC is ook kritisch: „Consumenten hoeven weliswaar niet meer te betalen voor de dumping van suiker op de wereldmarkt, maar zij zullen wel excessief moeten bijdragen aan de herstructurering van de Europese suikermarkt".