Snorrenhoefpad, Oudenhorsterpad, Broekerpad. Romantische namen van paden die langs eeuwenoude boerderijen lopen. Vanaf 13 juli is Woudenberg een pad rijker: het Dashorsterpad. Een kleurrijke folder met goede beschrijving nodigt uit om de 12,5 kilometer door het buitengebied van Woudenberg, Scherpenzeel en Leusden te maken. „Iedere honderd meter is weer anders”, zegt landschapscoördinator Kees van Lambalgen.

’t Schapenbrugje en de liniedijk herinneren aan oude taferelen. De cultuurhistorie ligt hier voor het oprapen. Er is weinig inbeelding nodig om op een zonnige zomerdag een schaapherder met zijn staf bij een kudde schapen te zien lopen.

Dat het hier wel eens minder rustig is geweest, bewijst onder meer de Roffelaarskade. Dit is een zogeheten komkering van de Grebbelinie uit 1799 en is genoemd naar de nabijgelegen hofstede. Waar nu een bescheiden pad het verdedigingswerk doorsnijdt, lag voorheen een brede weg. Grachten boden de voorpost extra bescherming. De grachten en wallen zijn nog steeds aanwezig, maar zullen de argeloze wandelaar niet direct aan een vestingwerk doen denken. De kade lijkt het meest op een houtwal tussen de landerijen.

In dit landschap duiken geen soldaten meer op. Dit is het domein van de roofvogels. Boomvalken laten regelmatig hun gepiep horen. Even verderop heeft de havik een horst, zijn onderkomen. Het is nog steeds onveilig langs de kade, maar niet meer voor de mens.

Ploeterend door manshoge varens loopt Van Lambalgen van hoeve naar hoeve. Voorbij de Dashorster schaapskooi vervolgt hij de route over het erf van de Haar, waar de bedenkster van het Dashorsterpad woont. Hier doet het pad zijn naam eer aan. „Dit is de enige plaats waar je met recht kunt spreken van een klompenpad”, zegt de landschapscoördinator.

De paden slaan duidelijk aan bij toeristen. Het Oudenhorsterpad -anderhalf jaar geleden geopend- krijgt elke dag diverse wandelaars. Gemeenten stimuleren de aanleg van nieuwe wandelpaden door geld beschikbaar te stellen. Vrijwilligers en boeren onderhouden de paden en controleren ze van tijd tot tijd. Ze kijken of alle routepaaltjes er nog staan, en halen hinderlijk groen weg.

„Zo willen we laten zien dat het agrarische land minstens zo mooi is als natuurgebied”, zegt de landschapscoördinator. Als om zijn woorden kracht bij te zetten, laat een putter zich zien in een dikke eikenboom. Verderop zingt een spotvogel. Het maakt het klompenpad nog aantrekkelijker. Zeker als na een paar honderd meter een sperwer over de weg jaagt achter een zwaluw aan. „Zo veel vogels maken je dag helemaal goed”, zegt Van Lambalgen.