Engel geeft toe aanwezig te zijn geweest bij de executies, maar stelt dat de opdracht tot de moordpartij door de Duitse marine was gegeven. De voormalige officier heeft ook toegegeven dat zijn afdeling betrokken is geweest bij de selectie van de gevangenen die uiteindelijk zijn geëxecuteerd.

Engel is in 1999 in Italië voor de executie van de 59 gevangenen en voor betrokkenheid bij 187 andere moorden bij verstek tot levenslang veroordeeld. De Duitse justitie opende eind jaren ’60 al een strafrechtelijk onderzoek tegen hem, dat toen niet tot vervolging leidde omdat justitie de dossiers kwijtraakte. Het OM in Hamburg, waar Engel sinds het einde van de oorlog woont, is in 1998 na berichten in de Italiaanse pers opnieuw een onderzoek naar de zaak gestart.

Engel verklaarde gisteren dat het zien van de executies op hem een dermate sterke indruk had gemaakt, dat hij een maand later bij een nieuwe aanslag op Duitse soldaten heeft geweigerd om mee te werken aan vergeldingsexecuties.

Volgens het OM zijn de executies van de 59 gevangenen in 1944 op „beestachtige” wijze uitgevoerd. Gevangenen moesten twee aan twee gaan staan op planken die over een kuil waren gelegd en werden vervolgens doodgeschoten. Zij vielen dan in de kuil op de lijken van hun voorgangers, waarna twee nieuwe slachtoffers op de planken moesten gaan staan. Het OM heeft aangekondigd dat in een latere fase van het proces een getuige wordt gehoord die deel heeft uitgemaakt van het vuurpeloton.

De uitspraak in de zaak wordt op zijn vroegst in juni verwacht. Het hoofd van de dienst voor de vervolging van ex-nazi’s in Duitsland, Kurt Schrimm, zei vorige week dat de zaak tegen Engel „juridisch zeer gecompliceerd” is. Het gaat om het doodschieten van gijzelaars en partizanen, zaken die in de jurisprudentie zeer omstreden zijn, aldus Schrimm.

Schrimm stelt dat er nog ongeveer twintig onderzoeken lopen die in theorie tot vervolging kunnen leiden. Wegens de hoge leeftijd van getuigen en verdachten is het echter twijfelachtig of de bewijsvoering in deze zaken nog rond te krijgen is, aldus Schrimm. Duitsland levert burgers niet uit voor misdaden die in het buitenland zijn gepleegd, ook niet als het, zoals in de zaak-Engel, gaat om verdachten van oorlogsmisdaden.