Tanic is een functionaris van de Nieuwe Democratie-partij, die tegen het einde van de jaren negentig met de socialisten van Milosevic een regeringscoalitie vormde en die nu deel uitmaakt van de democratische regering. Hij is de eerste van een groep ’politieke insiders’ die voor het tribunaal zal getuigen. Tanic verklaarde dat hij gedurende enkele jaren met toestemming van de toenmalige president Milosevic betrokken was bij een „discrete politieke dialoog” met de Kosovaarse Albanezen om tot een politieke overeenkomst te komen. De dialoog werd abrupt afgebroken.

Tanic was een beschermde getuige. Op de televisieschermen waarop de mensen op de publieke tribune de hoorzitting konden volgen, was hij niet te herkennen. De aanklagers zeiden dat hij na zijn getuigenis „elders gevestigd” zou worden om hem tegen mogelijke represailles te beschermen.

De getuige omschreef zichzelf als een voormalig buitengewoon adviseur voor internationale aangelegenheden en voor Kosovo, hoewel hij toegaf Milosevic maar een paar keer te hebben ontmoet. Milosevic liet tijdens een interruptie weten Tanic niet te kennen. De oud-president protesteerde tegen de opvoering van een document als bewijs en zei dat „deze persoon, die ik niet ken, tot nu toe alleen maar onwaarheden heeft verteld.”

Volgens Tanic wilde Milosevic Kosovo de autonomie onthouden die de provincie volgens een eerdere overeenkomst toekwam. Het grote aantal etnische Albanezen zag hij daarbij als een probleem. Mensen uit de omgeving van Milosevic hadden gezegd dat „de Servische autoriteiten allereerst het aantal Albanezen tot realistische proporties moesten terugbrengen en een eind moesten maken aan het terrorisme”, aldus Tanic. De getuige verklaarde verder dat Milosevic een eigen hiërarchische structuur had gecreëerd die voorbijging aan de autoriteiten die er volgens de grondwet voor moesten zorgen dat het leger en de politie binnen de grenzen van de wet bleven.

Op de vraag van aanklager Geoffrey Nice hoe dit zou moeten gebeuren, antwoordde Tanic: „Daar werd niets over gezegd. Maar er is maar één manier om de bevolking van een land met 1,2 miljoen inwoners terug te brengen tot zo’n 800.000, en dat is door middel van etnische zuivering. Dit is geen speculatie. Er bestaat geen andere manier waarop zoiets bereikt kan worden.” Milosevic’ medestanders spraken openlijk over „massale verdrijving.” De Joegoslavische president „liet deze uitspraken toe” en protesteerde er niet tegen, verklaarde Tanic.