Volgens Amnesty laten regeringen en internationale organisaties honderdduizenden mensen in conflictgebieden in de steek en verzuimen ze actie voor hen te ondernemen. De bestrijding van terrorisme was voor veel landen bovendien opnieuw een excuus om mensenrechten met voeten te treden.

Amnesty laakt onder meer de onmacht van de Verenigde Naties om effectieve actie te ondernemen naar aanleiding van de crisis in Darfur. De VN bleken niet in staat om lidstaten ertoe te bewegen individuele belangen opzij te zetten.

In 2004 bereikte het optreden van gewapende groeperingen volgens de organisatie een dieptepunt. Als voorbeelden dienen de aanslagen in Madrid in maart 2004, de onthoofdingen van gijzelaars in Irak en de gijzeling in de school in Beslan, in de Russische deelrepubliek Noord-Ossetië.

Het gewelddadige optreden van de autoriteiten tegen demonstranten in Oezbekistan is het meest recente voorbeeld van beleid dat mensenrechten ten koste laat gaan van terrorismebestrijding. In zeker elf andere landen werden mensenrechten eveneens geschonden als gevolg van de antiterrorismewetgeving.

Amnesty uit in het jaarboek ook zware kritiek op het optreden van de Verenigde Staten, die volgens de organisatie proberen het wereldwijde verbod op marteling te omzeilen en de definitie van marteling te ’herschrijven’. Hierop wijzen de behandeling van gevangenen die de VS vasthouden in Afghanistan, Irak en Guantanamo Bay en de onwil om een volledig onderzoek te beginnen naar de misstanden en de verantwoordelijkheid van hoge militairen en politici.

Als economische, politieke en militaire supermacht zetten de VS de toon voor het optreden van regeringen wereldwijd, aldus Amnesty. „Als het machtigste land ter wereld zijn neus ophaalt voor de rechtstaat en voor de mensenrechten lijkt dit een vrijbrief voor andere landen te zijn om mensenrechten te schenden zonder daarvoor bestraft te worden.”