De Iraanse vluchtelinge overleed in november 2002 aan de gevolgen van borstkanker. Volgens echtgenoot Mousavi valt zowel verpleegkundigen als artsen ernstige nalatigheid te verwijten. Het echtpaar kwam in september 2000 naar Nederland. De vrouw kampte vanaf oktober 2001 met pijnklachten in haar borst, die volgens aanklager M. de Witte niet serieus werden genomen. „Als er toen direct was ingegrepen, had ze nu nog geleefd.”

Maar er werd niet ingegrepen. Volgens de echtgenoot meldde het echtpaar zich meerdere malen bij de balie van de huisarts in het asielzoekerscentrum in Appelscha, waar een gesprek met een verpleegkundige kon worden aangevraagd. Tevergeefs.

Pas na maandenlang aandringen werd de vrouw in behandeling genomen, maar de verdediging stelde dat deze gang van zaken onmogelijk was. J. Jansen verwoordde het verweer van de verpleegkundigen. „Iedereen krijgt een gesprek als daarom wordt gevraagd.”

Pas in april 2002 belandde de zieke vrouw uiteindelijk bij een arts. Het duurde echter nog vijf consulten voordat zij in de zomer in het ziekenhuis in Drachten werd opgenomen. De kanker was inmiddels al uitgezaaid naar haar rug, haar buik en haar schouders. De Iraanse overleed in november van dat jaar.

„Medische klachten van asielzoekers worden niet serieus genomen, diagnoses worden niet opgeschreven en tolken worden niet besteld om de klachten goed te kunnen analyseren”, somde De Witte op.

Maar liefst vijf verschillende artsen bogen zich over de vrouw. „Er waren nog geen duidelijke protocollen of richtlijnen over de medische gang van zaken in het nieuwe asielzoekerscentrum”, stelde Jansen.

De ene arts dacht aan een spastische dikke darm, de ander aan nierstenen, de volgende aan bijwerkingen van een pijnstiller of aan spierpijn door stress en depressie, „Dat zie je vaak bij asielzoekers”, zei een van hen tijdens de zitting voor het tuchtcollege. Pas de vijfde arts stuurde haar door naar het ziekenhuis, overigens met een herniadiagnose. In het ziekenhuis bleek dat ze borstkanker had, met uitzaaiingen.

De advocaten van de weduwnaar eisten voor het tuchtcollege een veroordeling van de nalatigheid van de beklaagden. De asielzoeker zelf heeft eerder al aangegeven enkele tonnen schadevergoeding te willen eisen van de verantwoordelijke Medische Opvang Asielzoekers, als hij in het gelijk wordt gesteld.

De dood van zijn vrouw leidde eerder al tot een grondig onderzoek van de Inspectie voor de Gezondheidszorg naar de medische zorg in het azc. Deze bleek onder de maat.

Uitspraak in de zaak tegen de verpleegkundigen is 18 juli. De zaak tegen de artsen is een maand geseponeerd.