In het 2000 pagina’s tellende rapport over mishandelingen in Afghanistan door „jonge, slecht opgeleide soldaten” wordt uitgebreid stilgestaan bij de gebeurtenissen rond de dood van de Afghanen Dilawar en Habibullah in 2002.

Pathologisch onderzoek wees uit dat de militairen Dilawar zo langdurig en zo hard hebben geslagen, dat het weefsel in zijn benen „in wezen tot pulp was geslagen”, aldus een van de lijkschouwers die het lichaam onderzocht. Het hoofd van de militaire lijkschouwersdienst, luitenant-kolonel Elizabeth Rouse, onderschreef later de erbarmelijke staat waarin Dilawar zich bevond ten tijde van zijn dood.

De toenmalige bevelhebber in Afghanistan, luitenant-generaal McNeill, verklaarde nog geruime tijd na afronding van de onderzoeken dat er geen aanwijzingen waren dat mishandeling door militairen aan de dood van de twee had bijgedragen.

Verklaringen die militairen, ondervragers en gedetineerden op de basis, ongeveer 40 kilometer ten noorden van Kabul, ten tijde van de moorden aflegden, wijzen echter in een andere richting. Gevangenen werden routinematig gestompt, geslagen, geschopt, vernederd, dagen aan hun polsen opgehangen aan het plafond van hun cel en uit hun slaap gehouden. Soms werd de mishandeling volgens het onderzoeksrapport ingegeven door pogingen informatie los te krijgen, soms was ze een strafmaatregel door bewakers en soms werd ze slechts ingegeven door verveling of wreedheid of beide.

Het Witte Huis liet vrijdag in een reactie weten dat het de zaak „diepgaand onderzoekt.”