Prinses Margriet en haar man, mr. Pieter van Vollenhoven, spraken vrijdag tegen het einde van hun officiële bezoek aan Canada openhartig over hun bevindingen tijdens de reis. De prinses zegt inmiddels de tel kwijt te zijn van het aantal keren dat ze in Canada is geweest „maar het is iedere keer weer bijzonder.”

Het meest genoot ze van de ontmoeting met oorlogsveteranen, die voor een groot deel in Nederland vochten tijdens de Tweede Wereldoorlog. „Iedereen heeft een uniek, eigen verhaal. Soms zitten daar hele bijzondere tussen. Op het defilé in Apeldoorn vorige week maakten we mee dat een veteraan in de stoet het voertuig ontdekte waarmee hij zelf had gereden tijdens de oorlog. Die soldaten wisten twee dingen uit hun hoofd: het nummer van hun geweer en het nummer van hun auto.”

De prinses, die midden in de oorlog geboren werd in een ziekenhuis in Ottawa, zegt zich weinig meer te herinneren van de twee jaar dat ze in die plaats woonde. „Alleen de hond herinner ik me. Een zwarte. Na de Bevrijding ging die mee naar Nederland. Daar is het dier waarschijnlijk gestolen. Om mij heen werd toen gezegd dat hij misschien was opgegeten door de hongerende bevolking. Als kind raakte me dat diep.”

Wel zegt prinses Margriet bepaalde plaatsen van foto’s te herkennen in Stornoway, het huis in Canada waar prinses Juliana met haar dochters verbleef. „Er is bijvoorbeeld een foto van mijn moeder met de vrouw van de Taiwanese generaal. Die is genomen in Stornoway. Als je er nu rondloopt, kun je de plaats herkennen waar dat is geweest.”

Het bezoek aan Canada, dat een duidelijke relatie had met de viering van zestig jaar Bevrijding, was er volgens de prinses en haar man een van de laatste in zijn soort. „Als je kijkt naar de leeftijd van de veteranen moet je concluderen dat dit niet heel vaak meer zal kunnen”, aldus mr. Pieter van Vollenhoven.

Hij noemt het opvallend hoe geraakt de Canadese oud-strijders iedere keer weer zijn over de erkenning die ze in Nederland krijgen. „Ik denk dat het voor Nederland en Canada een uitdaging is om die onderlinge band in de toekomst te behouden.”