Welgelukzalig zijn dan zij die op de vromen van Sardis lijken en alle besmettingen van de wereld ontvluchten. Weinig zijn ze doorgaans in getal, maar des te meer munten ze uit als lichten in een krom en verdraaid geslacht. Zij zijn dierbaar in Gods oog.Wie zijn klederen des heils en de mantel der gerechtigheid niet door de zonden en zorgeloosheid van deze eeuw bezoedelt, mag immers God zijn Vader noemen. Dat is omdat hij door de eeuwige gerechtigheid met Hem verzoend is in Christus zijn broeder, omdat hij Zijn beeld gelijkvormig is.

Hier heeft hij nog veel onrust en benauwdheid, veel lopen en zwoegen, maar hij zal eens vrij in rust en vrede wandelen. Er is dan een rust over voor het volk van God. Hier heeft hij een gedurige strijd en moet hij tot bloedens toe te worstelen, maar hij zal eens in vrede zegepralen. Hoewel hij hier dikwijls struikelt en zichzelf Gods gunst onwaardig vindt, zal hij zeker het uitnemende gewicht van de heerlijkheid eenmaal genieten!

Vergelijk hierbij nu eens het rampzalige lot van die andere mensen van Sardis, die hun klederen wel bevlekken. Ze zijn wel veel in getal, maar daarom ongelukkiger, want de meesten lopen naar het verderf. De ene blinde verdwaalt met de andere. Zij allen hebben geen naam of roem bij God en Christus. Het werk waar zij zich mee bezighouden, gaat gepaard met onrust in het geweten.

Cornelius Walingius, predikant te Twisk (Keur van bijbelstof, 1728)