Griffith, die woont in Driemond, aan de rand van Amsterdam, geldt als een groot talent in de VVD–fractie. Als justitiewoordvoerder gaat ze bedachtzaam en strategisch maar vasthoudend te werk. Ze zoekt het niet in proefballonnetjes en stevige uitspraken. De stijl van die andere rijzende ster in de fractie, Ayaan Hirsi Ali, is de hare niet. „Soms schiet ze iets te ver door".

„Ik wik, ik weeg, tast af wat de regels van het politieke spel zijn, en als ik eenmaal weet wat mijn speelruimte is, dan pas ga ik los", zei ze vorig jaar in een vraaggesprek met Marie Claire. „Berekenend? Ik noem het liever strategisch". In hetzelfde interview noemde ze zichzelf „een integer, hardwerkend, toegewijd en wilskrachtig persoon". Voor een ministerschap of staatssecretariaat zag ze zich niet in de wieg gelegd.

Griffith, de tweede van vijf dochters van een voetballer en een onderwijsambtenaar, kwam in 1987 uit haar geboorteland Suriname naar Nederland om in Amsterdam rechten te gaan studeren. Van 1993 tot 1995 werkte ze bij het ministerie van Justitie. Daarna was ze drie jaar secretaris van de toenmalige voorzitter van het college van procureurs–generaal, Docters van Leeuwen. In 1998 keerde ze terug naar het ministerie.

„Vroeger droomde ik ervan officier van justitie te worden", zei ze in Marie Claire. „Ik zou tegen al die criminelen zeggen: ’Mij belazer je niet. This is the law, en als je je daar niet aan kunt houden, ga je maar even een tijdje de bak in’".

Ze werd geen officier van justitie maar politica. Ze begint in Amsterdam aan haar eerste bestuurlijke functie. Grote kans dat de VVD volgend jaar de eerste partij in de hoofdstad is die een zwarte vrouw als lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen krijgt.