Hij is zwart, lijkt op een fiets met dikke banden en heeft een klein motortje onder het stuur hangen. Maximumsnelheid: 35 kilometer per uur. De Solex. Een topper in de jaren vijftig en zestig.

In Frankrijk wordt sinds februari gewerkt aan de Black’n Roll. Vanaf volgende maand rolt de legendarische tweewieler -mét de nieuwe naam- weer van de lopende band.

„We mogen hem geen Solex noemen, want dat heeft de huidige eigenaar van de merknaam Solex verboden”, aldus de directeur van fabrikant Mopex. Maar het rijwiel is in vrijwel alles hetzelfde als zijn legendarische voorganger. Behalve de prijs. De Black’n Roll moet 900 euro kosten.

Buitenhuis (47) uit Apeldoorn zal hem niet kopen. Als voorzitter van de Eerste Teugese Solexclub houdt hij van oude exemplaren. Kenmerk? „Dat luchtje hè? Als je op een Solex hebt gereden, zit er zo’n benzineluchtje in je broek.”

Verplicht nummer voor de achttien leden van de Teugese Solexclub is natuurlijk het bezit van een Solex. De Apeldoorner heeft er een in bruikleen. Zijn eigen Solex -bouwjaar 1968- werd onlangs uit de schuur bij zijn huis aan de Veenhuizerweg gestolen.

„Dat ding stond er al meer dan 25 jaar. Ik had net het frame helemaal opnieuw laten spuiten.” Buitenhuis denkt dat het om een bewuste diefstal ging. „Die Solex was toch 300 à 400 euro waard.”

De eerste Solexen kwamen in de jaren ’40 uit Frankrijk. De Nederlandse Solex, aanvankelijk naar het Franse voorbeeld aangeduid met RS (RijwielSolex), werd gemaakt door de Haagse firma Van der Heem. Belangrijkste verschillen met de Franse Solex: een robuustere bagagedrager, een gesloten kettingkast en gesloten jasbeschermers.

Het eerste model Solex werd door de ronding in de framebuis de Zwanenhals genoemd. In 1957 kwam er een nieuw type dat de bijnaam Koffertje kreeg vanwege de opbergplaats voor gereedschap boven de trapas. In 1961 volgde de Oto, het laatste in Nederland gemaakte model van Solex. De Nederlandse productie van Solex werd in juli 1967 stopgezet.

In 1988 stokte ook de Franse productie. Wereldwijd zijn er tussen de 6 en de 7 miljoen Solexen geproduceerd, waarvan 700.000 in Nederland. „Dat zijn de beste”, weet Buitenhuis. Alleen Hongarije en China bleven op eigen houtje een soort late nakomelingen van de fietsbrommer produceren. „Slappe rommel.”

Rijden met een Solex geeft een vrij gevoel, zegt Buitenhuis. „Het gaat niet hard en je hebt veel bekijks. Als we met de club op de Solexen gaan toeren, doen we dat met lange leren jassen aan, pothelmen op en klompen aan.” Klompen? „De Solex werd veel op het platteland gebruikt.” De brommer voor boeren komt dus terug.