De werkgever kan het zogeheten langdurend zorgverlof alleen weigeren als hij de medewerker niet kan missen wegens „zwaarwegend bedrijfs- of dienstbelang.”

De Eerste Kamer is dinsdag akkoord gegaan met de invoering van het Wetsvoorstel langdurend zorgverlof. Minister De Geus van Sociale Zaken sprak van „het sluitstuk” van de Wet arbeid en zorg, waarin bijvoorbeeld ook het adoptieverlof, calamiteitenverlof, kortdurend zorgverlof, ouderschapsverlof, zwangerschaps- en bevallingsverlof zijn geregeld.

Volgens het langdurend zorgverlof kunnen werknemers in twaalf achtereenvolgende maanden maximaal zes werkweken vrijaf nemen. Bij voorkeur dient het verlof in deeltijd te worden opgenomen. Zo kan gedurende twee of drie maanden de werkweek worden gehalveerd of worden teruggebracht tot eenderde.

Het recht op verlof hangt nauw samen met de levensloopregeling, die dit kabinet heeft gelanceerd. Hierdoor kunnen werknemers met ingang van volgend jaar vrije dagen opzijzetten voor het geval zij verlof willen opnemen. Het kabinet hoopt dat mensen met de verlofspaarregeling hun arbeid- en zorgtaken beter kunnen combineren.

Volgens een woordvoerster van De Geus is daarbij een wettelijke regeling voor langdurend zorgverlof noodzakelijk, omdat werkgevers en vakbonden in CAO’s te weinig hebben geregeld op dit gebied. „Door de wet kan een werknemer zijn recht opeisen. Daar kan de werkgever niet meer botweg nee tegen zeggen. Hij moet dan wel aantonen dat het belang van een bedrijf in gevaar komt.”