Essent-topman Boersma levert de helft van zijn bonus van 161.000 euro in en stelt die beschikbaar voor een goed doel. Dat liet hij tijdens de donderdag gehouden aandeelhoudersvergadering weten.Met dat vrijwillige gebaar hoopt Boersma voldoende duidelijk te hebben gemaakt zijn morele verantwoordelijkheid te kennen en wil hij de imagoschade die het energiebedrijf de achterliggende weken opliep, beperken.

Na het mededelen van dit besluit oogstte Boersma een staande ovatie van de bijeengekomen aandeelhouders, vooral vertegenwoordigers van lokale bestuurscolleges. Zij hadden zich in de achterliggende dagen hevig verzet tegen het hoge inkomen van de Essent-topman.

Boersma ontving in het achterliggende jaar een salaris van 821.000 euro en daarbovenop nog eens een bonus van 161.000 euro.

De aandeelhouders vinden een dergelijk hoge beloning onverantwoord gelet op het economisch tij. Wanneer van mensen op de werkvloer wordt gevraagd pas op de plaats te maken, mag van een bedrijfsleiding ook verwacht worden dat zij zelf het goede voorbeeld geeft.

Een tweede argument is dat de klanten van Essent bepaald niet tevreden zijn over de prestaties van het energiebedrijf. Hoe kan een directeur wiens onderneming zulke matige prestaties levert met een forse bonus naar huis gaan?

Dat laatste is inderdaad een punt. Het afgelopen jaar hebben Essent-klanten regelmatig geklaagd over de afwikkeling van administratieve zaken. Dat aspect moet wel terdege meetellen bij de beoordeling van de leiding van het bedrijf.

Over het jaar 2004 woog de klanttevredenheid slechts voor 10 procent mee in het oordeel over de directie. Terecht is donderdag uitgesproken dat dit percentage te laag is. Voor het lopende jaar zal bij het toekennen van een bonus het resultaat van de klanttevredenheidsonderzoeken voor de helft meetellen.

Met grote gretigheid is Boersma in de achterliggende dagen de lage waardering van klanten onder de neus gewreven. Punt is echter wel dat de raad van commissarissen klip en klaar met de directeur had afgesproken dat dit aspect over het jaar 2004 slechts voor 10 procent zou meetellen. Dat lag vast in een contract. Daar hebben de commissarissen destijds namens de aandeelhouders hun handtekening onder gezet.

Het is daarom niet terecht om Boersma nu te verwijten dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan het grote graaien, zoals sommige politici en lokale bestuurders doen. Het is ook onjuist te suggereren dat er een spelletje is gespeeld. De Essent-directeur krijgt waar hij volgens afspraak recht op had. Wanneer nu om welke reden dan ook andere afspraken gewenst zijn, zal daar een open, zakelijk gesprek met de directie over gevoerd moeten worden.

Blijft natuurlijk staan dat een kinderrijk gezin riant zou kunnen leven wanneer het slechts 10 procent van het inkomen van de Essent-directeur zou ontvangen. Er is inderdaad een groot verschil tussen het salaris van de modale werknemer en dat van de directeur. De vraag of een dergelijk verschil is gerechtvaardigd, is legitiem.

Tegelijk moet worden bedacht dat er ook een geweldig verschil zit in verantwoordelijkheden. Beslissingen en daden van directeuren hebben een veel grotere invloed dan van de mensen op de werkvloer. Wanneer een directeur een fout maakt, kan dat ook desastreuze gevolgen hebben voor de totale onderneming.

Die verantwoordelijkheid vergt deskundigheid en inzicht, die duur zijn. Zeker als het Nederlands bedrijfsleven poogt op de internationale markt topmanagers te werven, zijn de mogelijkheden om inkomens af te romen heel beperkt.