„Een belangrijke besmettingsbron zijn illegale melklozingen in sloot of riool”, meldde het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) dinsdag in zijn publicatie ”rivm.nl”.

In 2001, toen de laatste uitbraak van de zeer besmettelijke dierziekte in Nederland plaatshad, werd al voorzichtig rekening gehouden met die mogelijkheid. De onderzoekers stellen nu vast dat de lozingen leiden tot „een substantiële kans op infectie van vee van bedrijven op 6 tot 50 kilometer afstand van het lozingspunt.”

Een boerderij waarvan het vee besmet is met mzk, gaat op slot. De dieren moeten, evenals hun producten als mest en melk, op het bedrijf blijven. Naarmate die sluiting langer duurt, wordt dat steeds lastiger wegens gebrek aan opslagruimte. Ook bij de laatste uitbraak loosden sommige veehouders daarom illegaal melk in sloten en riolen.

Dat is niet verstandig, concludeert Jack Schrijven van de projectgroep die het onderzoek uitvoerde. Virusdeeltjes blijven ook in het oppervlaktewater actief, waardoor niet-besmet vee via het drinken van slootwater kan worden besmet. De kans daarop kan onder gunstige omstandigheden oplopen tot bijna 100 procent. Of dit tijdens de laatste uitbraak van mzk in 2001 ook daadwerkelijk is gebeurd, heeft het RIVM niet vastgesteld.

Het ministerie van Landbouw zal de resultaten gebruiken in de draaiboeken voor dierziektebestrijding, laat een woordvoerster van het departement weten. Ook bij de handhaving van de regels zullen inspecteurs scherper de lozingen proberen te verhinderen. De LNV-woordvoerster benadrukt dat het risico op verspreiding van het mzk-virus via de lucht „veel groter” is dan via de slootjes en riolen.

Het RIVM deed het onderzoek in opdracht van het ministerie van VROM.