Liu Ying en Guo Jianfeng trokken er bijna een jaar voor uit om hun huwelijk voor te bereiden. De bruiloft moest een nauwgezet samenspel van oud en nieuw, Chinees en westers worden. Met een romantische ceremonie, zoals in westerse films: een witte trouwjurk en een sluier voor de bruid, een op maat gemaakte smoking voor de bruidegom, een plechtige gelofte en champagne. Voor het banket met acht gangen werd gekozen voor een traditioneel Chinees restaurant met binnenplaats en een overvloed aan rode rozen en Chinese gelukssymbolen. Een waarzegster stelde een gunstige trouwdag voor het paar vast.

De lastigste bleek het vinden van een geschikte locatie voor de trouwfoto’s. Uiteindelijk besloten bruid en bruidegom die te laten maken in het tuinencomplex bij de ruïnes van het voormalige Chinese zomerpaleis Yuanmingyuan. De tuinen werden aan het einde van de negentiende eeuw geplunderd en in brand gestoken door Fransen en Engelsen. Een deel van de ruïnes, ontworpen door Italiaanse jezuïeten, is te bezichtigen. Bij uitstek een plek waar Oost en West samenkomen, vindt Liu.

Doordat de locatie van de trouwfoto’s zo laat bekend werd, moest de bruiloft toch nog iets langer worden uitgesteld dan de bedoeling was: pas in het voorjaar staan alle planten korte tijd in bloei en dat staat mooier op de foto’s. „Als je al bijna een jaar gewacht hebt, dan kunnen die paar weken er ook nog wel bij”, zegt Guo.

Tot een paar jaar geleden werden huwelijken nog zonder al te veel poespas gesloten. Maar voor jonge, succesvolle Chinezen is een trouwerij inmiddels een statussymbool geworden. Door de economische groei in China hebben jonge Chinezen veel meer te besteden dan een paar jaar geleden. Peking telt inmiddels ongeveer 300 bedrijven die zich bezighouden met het organiseren van trouwerijen.

Een Chinese trouwerij kan tegenwoordig al gauw 100.000 yuan (9000 euro) kosten, volgens ’weddingplanner’ Xinuo in Peking. De wensen van zijn klanten verschillen, maar er zijn er maar weinig die bezuinigen op de witte limousine en rode champagne, die volgens de Chinezen vanwege de kleur geluk brengt.

Dure bruiloften blijken echter geen garantie voor een duurzaam huwelijk. Het aantal scheidingen in China neemt nog elk jaar toe. Sommige Chinezen zien dat als een als een uiting van nieuw verworven keuzevrijheid. In 2004 scheidden 1,6 miljoen echtparen, een toename van 20 procent ten opzichte van het jaar daarvoor.

Tot 2003 hadden Chinezen nog toestemming nodig van hun werkgever om te scheiden. „De autoriteiten moet zich niet te veel bemoeien met huwelijken en scheidingen”, zei Zhang Mingliang, functionaris van het ministerie van Burgerzaken, onlangs in de krant China Daily.