Ruige paarden met töltgang
Titel:
”IJslanders”
Auteur: Angelika Schmelzer en ”Tinkers, bonte paarden uit Ierland” door Christiane Slawik; beide uitgegeven bij Forte uitgevers BV, Hoogland, 2001
ISBN resp. 90 5877 050 8 en 90 5877 009 5
Pagina’s: resp. 64 en 78
Prijs: € 27,20. Ze zijn er nog. Ruige paarden, die met vorst geen geruit dekje blieven, maar bij min tien graden rustig doorgrazen. Bonte Tinkers uit Ierland of IJslandse pony’s die bovendien bekendstaan om hun speciale töltgang. ”IJslanders” en ”Tinkers, bonte paarden uit Ierland” zijn fraaie boeken voor liefhebbers met kennis van zaken.
In eerste instantie lijken ”IJslanders” en ”Tinkers, bonte paarden uit Ierland” boeken voor de leek die wel wat meer wil weten over bijzondere paardenrassen. Al snel wordt echter duidelijk dat de auteurs van beide boeken meer willen dan de oppervlakkige belangstelling van iemand die ”wil kijken maar niet kopen”. De lezer krijgt niet alleen een vloed aan informatie over zich uitgestort, maar heeft reeds na enkele bladzijden het gevoel dat hij op geen enkele manier onder de aanschaf van een paard uitkomt.
De kabbelende inleiding over de herkomst van de IJslanders en Tinkers gaat al snel over in deskundige adviezen bij aankoop en verzorging. De auteurs veronderstellen daarbij kennis die een leek ver te boven gaat. Moeiteloos voeren ze je in vakjargon mee naar fokkers, veilingen en paardenstallen. Andere onderwerpen die aan bod komen, zijn onder andere verzorging, ziekten, rijden, mennen en fokken.
”IJslanders” is technisch, maar helder en duidelijk geschreven en bevat een schat aan informatie voor geïnteresseerden. De kleine, sterke paarden worden al 1000 jaar raszuiver gefokt. Het zijn oerpaarden met typische kenmerken om extreme kou te doorstaan. IJslanders zelf koesteren het ras en geven de paarden heroïsche namen die verwijzen naar hun uiterlijk en karakter. Bovendien kunnen IJslanders tölten. Een gang waarbij het paard afwisselend één of twee benen op de grond zet en je als berijder een gevuld glas in je hand kunt houden zonder dat de inhoud over de rand gulpt.
”Tinkers” is slecht vertaald of tamelijk miserabel geschreven. De overdaad aan uitroeptekens irriteert. De lange zinnen lopen niet of slecht en de auteur lijkt bovendien gefrustreerd over het in haar ogen miskende beeld dat mensen over de bonte Ierse paarden hebben. Ze houdt dan ook niet op te weerleggen dat Tinkers lui zijn.
De prijzige boeken blinken beide uit met bovengemiddelde foto’s die zonder uitzondering de moeite van het bekijken waard zijn.