Rotterdamse Bijbeltuin in ere hersteld
De Bijbeltuin in het Museumpark in Rotterdam moest vele jaren de tucht van hark en schoffel ontberen, maar daarin is vrijdag verandering gekomen. De tuin werd opnieuw geopend door oud-wethouder J. W. van der Schalk, die in 1992 ook de openingshandeling verrichtte.
De gemeente Rotterdam wilde de Bijbeltuin opheffen omdat de onderhoudskosten te hoog zouden zijn. M. Kneepkens, raadslid voor de Stadspartij Rotterdam, signaleerde bij een bezoek in augustus 2002 aan de tuin dat het onkruid er welig tierde. Hij stelde daarover schriftelijke vragen aan het college en kreeg als antwoord dat in het groeiseizoen de tuin zeer veel onderhoud vergde door het grote aandeel kruidachtige en bijzondere gewassen.
Buiten het groeiseizoen is de tuin door de vele eenjarige planten niet aantrekkelijk genoeg voor het publiek, zo redeneerde het college. De Bijbeltuin moest maar een hofje worden met vaste planten een heesters.
Dat was Kneepkens en zijn ChristenUnie/SGP-raadslid A. Vlaardingerbroek een doorn in het oog. Samen zetten zij zich bij de begrotingsbehandeling eind 2004 in voor het behoud van de Bijbeltuin. Met succes. De tuin mocht blijven, mits de raadsleden zelf zouden zorgen voor opzet en onderhoud.
Samen met de oorspronkelijke initiatiefnemer van de oprichting van de Bijbeltuin in 1992, de Doopsgezinde Gemeente, werd een stichting in het leven geroepen die zich verantwoordelijk stelde voor de nieuwe opzet en het onderhoud van de Bijbeltuin. De Centrumraad van Rotterdam schonk de stichting 1000 euro voor de eerste aankoop van planten.
Vrijdagmiddag gingen vrijwilligers aan de slag om de eerste planten te poten. Met de opzet van de tuin willen de initiatiefnemers het plantenleven uit de tijd van de Bijbel dichter bij de bezoeker brengen. De planten in de Rotterdamse Bijbeltuin zijn dezelfde als die in het Heilige Land voorkomen. Ze zijn ondergebracht in negen perken.
„Ieder perk heeft zijn eigen verhaal”, zegt Jaap Bes, door sommigen de bioloog van de Doopsgezinde Gemeente genoemd. „Zo zijn er de ”leliën des velds”, de kruiden of de netels en de distels en de doornen. In één perkje groeit nog gras, als teken dat het leven als gras is”, zegt Bes.
Oud-wethouder Van der Schalk kreeg in 1992 een vijgenboompje, die naar hij vertelde inmiddels een polsdikke boom in zijn tuin is geworden en ieder jaar vrucht draagt.
Vrijdag plantte hij een vijgenboom in de Rotterdamse Bijbeltuin, als onderdeel van de zeven goede gaven waar Deuteronomium van spreekt: tarwe en gerst, wijnstokken, vijgenbomen en granaatappelen, olijfbomen en honing.