Dat bleek zaterdag tijdens een bijeenkomst van de Adoptievereniging Gereformeerde Gezindte in Gouda. „Ik heb het idee dat ambtsdragers soms te weinig aandacht hebben voor de bijzondere aspecten van ouderschap na een adoptie”, zei ds. E. Hakvoort, predikant van de gereformeerde gemeente in Genemuiden. „Adoptie kan gemakkelijk een vergeten aspect worden.”

Wat de oorzaken zijn? Onbekendheid met het fenomeen adoptie, denkt W. Visser, voorzitter van de Adoptievereniging. „Sommige echtparen krijgen als reactie: Straks krijg je een crimineel.”

Bovendien wordt nog wel eens de vraag gesteld of adoptie is toegestaan. „Lopen we dan niet onder ons kruis van de kinderloosheid vandaan? Is adoptie geen opstand tegen God? Die gedachte leeft nog steeds”, aldus Visser.

Ds. Hakvoort, zelf vader van twee adoptiekinderen, hamerde in zijn lezing over ”Pastorale zorg rondom adoptie” op het belang van een goede luisterhouding. „Inleven en luisteren zijn de twee basisprincipes van het pastoraat en dat geldt zeker na een adoptie.

Ds. Hakvoort onderscheidde drie fasen in het pastoraat: het pastoraat voor, tijdens en na de adoptie. Het pastoraat moet volgens hem al voor de daadwerkelijke adoptie beginnen. „De meeste echtparen die adopteren zijn kinderloos en kinderloosheid is een soort rouwproces. Niet in de zin van het verliezen, maar in de zin van het niet-ontvangen van een kind. In de verwerking moet kinderloosheid eerst een zekere plaats krijgen voordat een echtpaar aan adoptie toe is.”

Het pastoraat mag na de aankomst van het kind niet stoppen, vindt ds. Hakvoort. Volgens hem is nazorg van belang, zowel naar de adoptieouders als naar het adoptiekind toe. „Het kind maakt in de bewustwording van zijn afkomst ook een soort rouwproces mee. Soms voelt het in het opgroeien boosheid, depressiviteit, wanhoop of hulpeloosheid. Een ambtsdrager moet dan ook durven zeggen dat hij niet overal een antwoord op heeft. Gewaakt moet worden voor goedkope antwoorden.”