Dat zei ds. J. R. Volk donderdag op een bijeenkomst met ambtsdragers uit gescheurde hervormde gemeenten. De avond was belegd door de Gereformeerde Bond.

De predikant wees de tachtig aanwezige ambtdragers op het feit dat een scheur in de kerk „niet van de Heere is. Het toont de gebrokenheid van ons kerkelijk leven vanwege de zonde.”

Toch benadrukte hij dat het goed kan zijn om in de gemeente te zeggen van mensen die gingen: „We missen hen. En zou je niet telkens missen: die arm die is geamputeerd? Zo heb ik het ook ervaren. Als een amputatie. Heel letterlijk. Dat geeft verdriet. Probeer daar dan ook niet overheen te komen. Doe niet alsof het niet zo is. Want vroeg of laat krijg je van een dergelijk denken de rekening gepresenteerd.”

Wanneer ambtsdragers door de pijn niet verlamd willen raken, mogen ze zich volgens ds. Volk richten op een woord van Christus Zelf: „Niemand, die zijn hand aan de ploeg slaat, en ziet naar hetgeen achter is, is bekwaam tot het Koninkrijk Gods.”

Volgens de predikant betekent dit dat ambtsdragers niet omzien, maar vooruitzien. „Hoe dan? Wel, dat woord van Christus staat in het kader van de navolging. Vooruitzien is dus: Zien op Hem en Hem volgen. Persoonlijk, maar zeker ook ambtelijk. Dat is niet makkelijk. Want het volgen van Christus is niet anders dan een kruisweg. Het betekent: sterven. Aan alles waarvan je in het verleden zo veel verwachtte. Het niet meer verwachten van iets of iemand buiten Christus. En toch: dat is de weg, want anders ben je onbekwaam tot het Koninkrijk Gods. Ziende op Hem kan het ook.”

Volgens de predikant uit Nieuw-Lekkerland is er een gevaar voor ambtsdragers en gemeenteleden die meenden in de hervormde gemeenten in de Protestantse Kerk te moeten blijven. „Dat is het ”wijgevoel”. Wij zijn dan toch maar gebleven en wij blijven staan op de puinhopen van een gescheurd kerkelijk leven. Dat is gevaarlijk. Neen, wij niets, maar we moeten en mogen het verwachten van de Heere.”

Pijn doet het de predikant dat er „sinds de scheiding mensen zijn die je volkomen negeren. Een groet kan er zelfs niet meer af. En we moeten eerlijk zijn: dat gebeurt aan beide kanten. Helaas. Een dergelijke houding is zeker niet te verantwoorden met een beroep op Gods Woord.

Heb acht op Hem Die als Hij gescholden werd niet weder schold, en als Hij leed niet dreigde, maar het overgaf aan Hem Die rechtvaardig oordeelt. En blijf inmiddels helder, ook als het gaat, hoe pijnlijk dat ook is, om de zakelijke kant. Vriendelijk, maar ook duidelijk.”

Ds. Volk riep de aanwezige ambtsdragers op om in alle geledingen van de Protestantse Kerk hun stem te laten horen. „Neem getrouw uw plaats in. Zowel in de plaatselijke gemeente als in de andere kerkelijke verbanden, zoals de classis en dergelijke. Want waarom bent u gebleven in de kerk? Het was toch niet om een kerkgebouw, maar omdat u meende dat u niet weg mocht en kon, omdat de Heere u nog steeds het Woord liet en u plaatselijk voluit gemeente mocht zijn op grond van Gods Woord en de gereformeerde belijdenis.

Maar ook: Laat, wanneer er zaken zijn in de PKN waarvan u meent dat ze onschriftuurlijk zijn, vanuit de kerkenraad ook een getuigenis daartegen uitgaan naar classis en synode. U hebt te staan voor wat de Heere in Zijn Woord heeft geopenbaard.”