Neem de vermaarde bekering van Paulus, die tevoren Saulus werd genoemd. Hij is veel meer in de zaak dan in de naam veranderd. Hij was een vijand van Christus en van de christelijke naam. Hij stelde zich daartegen met al zijn krachten. Alle christenen waren het doelwit van de moord en dreiging die hij blies. Hij neemt brieven van de hogepriester te Jeruzalem en reist daarmee naar Damascus om gevangen te nemen, te binden en te geselen, te pijnigen tot afval. Hij wil allen die hij kon vinden en het christelijk geloof beleden, dwingen te lasteren tegen Christus.Daar ziet u een man als een razende wolf en een uitgehongerde, briesende leeuw. Hij wordt voortgedreven als een schip door een harde onstuimige wind.

Maar zie hoe snel deze storm stilt, omslaat en hoe een andere wind in zijn plaats waait. Saulus wordt neergeslagen met een licht van boven en terstond laat hij zijn boze opzet varen.

De leeuw wordt een lam en de wolf wordt zo tam als een schaap. Hij komt in Damascus en wordt daar door een discipel, die Ananías heette, onderricht en gedoopt in de naam van Christus.

In plaats van christenen te vangen, gaat hij christenen maken. Hij predikt terstond de Christus Die hij vervolgd had. Hij liep even ijverig voor de waarheid van het Evangelie als hij ertegen gelopen had. Tevoren was hij ongehoorzaam, ongelovig. Nu is hij het hemelse gezicht gehoorzaam, zoals hij later tegen koning Agrippa zei.

Jacobus Borstius, predikant te Rotterdam (Verborgenheid der Godzaligheid, 1659)