O. voerde de demonstratie uit op verzoek van zijn raadsman G.J. Knoops. Hij had aan het begin van de eerste zittingsdag van het hoger beroep geweigerd om vragen van advocaat-generaal J. Wiarda te beantwoorden. Ook Wiarda wilde een demonstratie van de twee waarschuwingsschoten.

Staand voor het gerechtshof toonde O. woensdag hoe hij zijn wapen pakte en omhoog hield om een opdringerige groep Irakezen te laten zien dat ze niet verder moesten lopen. Vervolgens schoot hij zijn eerste waarschuwingsschot schuin in de lucht. Volgens O. liep de groep Irakezen toch door. Daarop keek hij door zijn vizier naar de groep en richtte daarna zijn wapen links voor de groep en vuurde zijn tweede waarschuwingsschot in de grond, met de bedoeling dat er modder zou opspatten.

O. sprak voor het hof zijn verbazing uit over het feit dat hij voor de demonstratie zijn eigen wapen aangereikt kreeg. Volgens O. kon de marechaussee hem de afgelopen vijftien maanden niet vertellen waar dit wapen was. „Ik zal ze doorgeven waar het is", aldus de sergeant–majoor.

Tijdens de ondervraging van het hof over het schietincident benadrukte O. dat er op die bewuste dag sprake was van een dreigende situatie en dat hij op basis van zijn ervaring een juiste keuze heeft gemaakt. „De veiligheid van mijn mensen stond voorop. Ik heb een tussenweg gekozen en daarom een schot in de grond gelost".

Het OM verdenkt O. ervan dat hij met het lossen van het schot de geweldsinstructies voor Nederlandse militairen in Irak heeft overtreden. Door het schot is volgens het OM een Irakees gedood.

De opdracht die het bataljon van O. had, was een van de weg geraakte oplegger te bergen. Irakezen waren op het konvooi afgekomen om het te plunderen. O: „Wij hadden de opdracht de container te bergen, ongeacht de inhoud daarvan, al hadden er schoenveters ingezeten. Ik had een duidelijke opdracht en die wilde ik uitvoeren. In andere missies is er altijd nog de mogelijkheid om die plek op dat moment te verlaten. Hier was dat geen optie".