„Hij hoopte dat ik die dag mijn laatste adem zou uitblazen”, vertelde het slachtoffer de rechter. In haar aangrijpende slachtofferverklaring zei ze dat ze andere vrouwen wil waarschuwen voor „monsters” zoals ze haar voormalige partner noemt. „Kinderen vragen mijn dochter op school wat er met het oog van haar moeder is. Wat moeten we dan zeggen? De waarheid?” Ze vertelde de rechter dat ze nooit meer haar dochter kan ruiken, en ook nooit zal proeven wat het meisje zal bakken. Ze probeert wel hoopvol te blijven. „Mijn dochter en ik gaan nu het leven leiden zoals wij dat willen. Niemand kan ons daarvan weerhouden.”

De officier sprak van een daad van femicide, een vrouw vermoorden of proberen te vermoorden omdat zij vrouw is. „De verdachte raakte de controle over haar en haar dochter kwijt.” Omdat hij zich daar volgens de officier niet bij kon neerleggen, probeerde hij haar te doden.

R. ontkent dit overigens. Hij erkent dat hij die dag in maart 2022 „niet naar haar toe had moeten gaan”, maar verder maakt hij zijn eigen rol kleiner, benoemde de officier. R. wijst ook naar Jeugdzorg, die volgens hem een kwalijke rol speelde in de kwestie die speelde over de omgangsregeling van hun dochter. „Maar ik wijs niet naar anderen”, zei hij tegen de rechter.

De strafzaak tegen R. is vorig jaar al grotendeels behandeld. Na de strafeis, dezelfde als nu, gaf de verdachte echter aan dat hij zich toch graag wilde laten onderzoeken in het Pieter Baan Centrum. Zij hebben daar geen psychische stoornis bij hem kunnen vaststellen, maar zien wel een narcistische dynamiek. De officier gaf ondanks dit oordeel aan dat zij toch wel degelijk een grond ziet voor de tbs-maatregel. „Er mankeert echt wel iets aan hem. Welke stoornis dat is, moet in een tbs-kliniek worden bekeken.”

De rechtbank doet op 13 maart uitspraak