Wat een geloofsbeproeving doet de Heere Abraham ondergaan. Toen Izak een jongen was, kreeg vader Abraham bevel de zoon van de belofte, die hij door zo’n wonderlijke weg van zware beproeving had gekregen, met zijn eigen hand te slachten en als een brandoffer de Heere te offeren. O, aanbiddelijke, maar ondoorgrondelijke diepte van Gods wezen. Hoe schijnt dit alles tegen de onveranderlijkheid van God in te druisen.Abraham echter, door de Heere gesterkt in het geloof, gehoorzaamt Gods bevel. Hij doet dat tegen alle vleselijke redeneringen in die in zijn hart gevonden mochten worden. Zo hield hij door het geloof vast aan wat God gesproken had, terwijl hij geloofde dat God machtig was om hem zijn zoon als uit de dood terug te geven, gelijk hij hem bij gelijkenis uit de dood heeft teruggekregen.

Hier zien we de weg die God met Abraham houdt. We zien de lijdzaamheid als een genadegift van God aan Abraham en tevens als een hopend wachten op de Heere en Zijn toezegging.

Tevens zien we de dierbare genadegaven die de Heere aan Abraham had geschonken in dat neerbuigen voor Hem, al kon Abraham het einde van Gods handelingen met hem niet doorgronden. Daarin eerde hij God, Die slechts te gebieden had om Zijn gedachten ten uitvoer te brengen en Die alleen te roemen, te aanbidden en te bewonderen is in al Zijn daden als zijnde volmaakt, heilig en goed.

Jacobus Koelman, predikant te Sluis. (De droeve toestand van Nederlands kerk, 1680)