In Roermond kwamen in juli 2002 zes kinderen uit een gezin om door een brand die hun vader had gesticht. Onderzoek wees uit dat de hulpverleningsinstanties langs elkaar heen werkten, een conclusie die werd onderschreven door het Bureau Jeugdzorg in Roermond.

Het gezin stond al twee jaar te boek als een probleemgezin, maar Bureau Jeugdzorg beperkte zich tot het contact opnemen met de familie. Die vonden hulp en begeleiding bij de opvoeding echter niet nodig. Pas een maand voor de fatale brand werd de Raad voor de Kinderbescherming ingeschakeld en kwam hulp op gang, alsnog met de toestemming van de ouders. De Inspectie Jeugdhulp oordeelt wel dat de brand zelf niet te voorzien was.