Het taboe moet eraf, zeggen schoolbestuurders als het over pesten van leerlingen gaat. Te vaak wordt nog gedacht dat je het er maar beter helemaal niet over kunt hebben. Zeker niet in klassen waar leerlingen het slachtoffer zijn van pestgedrag van hun medeleerlingen. Want, zo is dan de redenering: als je het erover hebt, worden de slachtoffers buiten de klas nóg meer lastiggevallen. En dus betalen de slachtoffers uiteindelijk de rekening van openheid over dit onderwerp.

„Noem nooit de naam van een kind dat gepest wordt als je het bespreekbaar wilt maken”

Toch mag dat er niet toe leiden dat er dan maar over het onderwerp gezwegen wordt en het pesten doorgaat. De schade die bij kinderen wordt aangericht door het feit dat ze getreiterd of buitengesloten worden, kan ook later in hun leven namelijk nog doorwerken. Kinderen kunnen onderling genadeloos zijn in het afrekenen van medeleerlingen op iets dat hen onderscheidt van anderen. Een bril, ‘foute’ kleding, een spraakgebrek: het kunnen allemaal redenen zijn waardoor kinderen door hun schoolgenoten buiten de groep worden geplaatst. Of dat hun spullen worden kwijtgemaakt en de banden van hun fiets lek gestoken.

Voor ouders is het afschuwelijk te moeten zien hoe kun kind lijdt onder het pesten. Schaamte bij de slachtoffers maakt dat ze er maar liever niet over praten. En absoluut niet willen dat ouders richting de school communiceren wat er eigenlijk gebeurt. En juist dat zwijgen kan er dan weer voor zorgen dat kinderen letterlijk ziek worden van angst en thuis komen te zitten.

Het is volstrekt helder dat een school nooit mag berusten in het feit dat er nu eenmaal gepest wordt. Maar het is wel zaak dit met voorzichtigheid bespreekbaar te maken. Noem nooit de naam van een kind dat gepest wordt, maar stel het onderwerp breder aan de orde. Zo van: er wordt in deze klas gepest en daar gaan we iets aan doen. Want pesten accepteren wij niet.

Soms kan het helpen als een docent een eigen ervaring deelt over pestgedrag dat hem of haar overkwam. Zo kan het gesprek op een indirecte manier op gang komen.

Overigens komt pestgedrag zeker niet alleen onder kinderen en jongeren voor. Ook ouderen kunnen elkaar het leven in bijvoorbeeld een verzorgingshuis heel zuur maken.

Hoe dan ook: praat nooit relativerend over pestgedrag. Het is ten diepste zonde tegen God omdat ieder mens geschapen is naar het beeld van God Zelf.