„Hoe vaak moet ik het nu nog zeggen”, vroeg Wilders zich af. Hij voerde aan dat de Tweede Kamer zelf de mogelijkheid tot crisiswetgeving in de Vreemdelingenwet heeft vastgelegd. In artikel 110 van de Vreemdelingenwet staat dat de premier bij „buitengewone omstandigheden” delen van de wet buiten werking kan stellen. Vervolgens moet „onverwijld”, oftewel meteen, een wet naar de Tweede Kamer worden gestuurd. Wordt die wet verworpen, dan is ook het besluit van de premier niet meer geldig.

„De Kamer heeft het laatste woord, en heel snel ook”, concludeerde Wilders. Onder meer Jimmy Dijk (SP), Henri Bontenbal (CDA), Laurens Dassen (Volt) hebben daarover hun twijfels. „Verstoppen achter procedures, zo ken ik Wilders niet”, zei Dassen. „Wilders zou nooit accepteren dat het parlement zo buitenspel wordt gezet.” Jetten noemde de maatregel „een noodgreep bedoeld voor noodsituaties” die nu niet aan de orde is. Frans Timmermans (GroenLinks-PvdA): „Experts zijn het erover eens dat aan die voorwaarden niet wordt voldaan”.

Timmermans vroeg ook of Wilders toch niet bereid is een andere route te kiezen, maar Wilders hield voet bij stuk. De fractieleider van GroenLinks-PvdA zei daarop dat Wilders een „hele hoop ongemak bij een groot deel van de Kamer én bij de NSC-fractie had kunnen wegnemen” als hij in plaats daarvan voor een spoedwet had gekozen. Bij zo’n wet zou de Kamer wel kunnen meedenken voordat de maatregel in werking treedt. Bontenbal opperde ook voor een spoedwet als alternatief voor het voorstel van het kabinet.

Veel partijleiders benadrukten dat Wilders het langstzittende Kamerlid is en jarenlang oppositieleider was. Vanuit die rol had hij deze gang van zaken nooit geaccepteerd, hield de oppositie hem voor.