Van der Plas, Geert Wilders (PVV), Dilan Yeşilgöz (VVD) en Pieter Omtzigt (NSC) spraken op Financiën tien uur lang tot in de vroege ochtend over de begroting van volgend jaar met de top van het kabinet. Volgens Van der Plas waren het „heel stevige gesprekken”. Volgens haar wilden „sommige mensen tot in detail” alles weten.

Volgens de BBB’er had het overleg al na vier uur klaar kunnen zijn. De Telegraaf meldde maandag dat het vooral aan Omtzigt te wijten was dat het zo lang duurde. Hij zou hebben geschreeuwd en gehuild. Ook zou hij zijn weggelopen. Ingewijden bevestigen tegen het ANP een groot deel van het bericht.

„Pieter vindt het ingewikkeld om besluiten te nemen”, aldus een betrokkene die zegt dat er niet geschreeuwd is. „Pieter is niet veranderd tijdens het reces.” Volgens deze bron vroeg Omtzigt veelvuldig lange schorsingen aan, die dan ook nog uitliepen. „Het is ingewikkeld werken, maar we hebben het ermee te doen.”

Met een extraparlementair kabinet moet er meer afstand komen tussen Kamer en kabinet. Omtzigt was daar groot voorstander van. Maar volgens twee ingewijden zat de NSC-leider bij het begrotingsberaad ook te overleggen met de aanwezige minister van Sociale Zaken, Eddy van Hijum, een vertrouweling van Omtzigt. Premier Dick Schoof zou de bewindsman uiteindelijk zelfs hebben weggestuurd.

Van der Plas wil met Wilders, Omtzigt en Yeşilgöz praten over het extra parlementaire karakter, „want iedereen heeft er kennelijk een andere opvatting over”, zei ze bij Sven Op 1. „Als we alle vier een ander beeld hebben van extraparlementair, dan wordt het wel lastig praten.” Ze wil „de neuzen dezelfde kant op krijgen” en elkaar op zaken „aanspreken”.

De NSC-leider reageerde op X. Hij noemt het begrotingsoverleg „een ongemakkelijke oefening in extraparlementaire verhoudingen. Hoe combineer je de natuurlijke behoefte van een kabinet aan zekerheid met de eigenstandige verantwoordelijkheid van de Kamer? Dat is behoorlijk wennen.”

Hij zegt erbij dat hij opkomt voor mensen in de knel „omdat hun situatie mij raakt en ik niet van teflon ben”. Dat lijkt een verwijzing naar oud-premier Mark Rutte die wel ‘Teflon Mark’ werd genoemd omdat problemen schijnbaar zo makkelijk van hem afgleden. „Den Haag moet daar maar aan wennen”, aldus Omtzigt.