Het visitekaartje van Ontwerp & Handelsburo Van der Ven in Etten-Leur is de draaiende inzetkast, die in bijvoorbeeld trapkasten wordt geplaatst. „Ik denk dat ik er inmiddels zo’n 40.000 heb verkocht.” Het systeem oogt simpel, maar is dankzij het patent dat Van der Ven erop aanvroeg uniek in zijn soort.

In het kozijn van de trapkast komt een stalen frame. Daaraan wordt een vrij draaiende inzetkast bevestigd. Wie de deur opendoet, staat voor een flinke opbergruimte, goed voor zo’n 75 kilo aan boodschappen of boeken. Of nog wat anders. Deze constructie kan, net als de deur, naar buiten zwaaien. Erachter bevindt zich dan de trapkast. „Op die manier is de ruimte veel efficiënter benut.”

Ooit werkte Van der Ven als werktuigbouwkundige in loondienst. In zijn vrije tijd maakte hij draaibare kasten. „Op zolder. Mijn vader knutselde, mijn opa ook al. Het zit ons in het bloed.” Het begon met knieschotkasten. „Toen er kinderen kwamen, kregen we meer behoefte aan ruimte. Die ruimte zit wel onder het schuine dak, maar je kunt er doorgaans slecht bij. Met mijn kasten is dat probleem verholpen.”

Familieleden en kennissen zagen de uitvinderij aan en besloten dat zij ook „van die dingen” nodig hadden. „Ik heb er patent op aangevraagd. Dat kostte 50.000 gulden. Toen had ik wel de rechten, maar geen geld meer.” Door middel van publiciteit in bladen als Margriet en Libelle begon Van der Ven aan de weg te timmeren. De vraag nam toe. „Doordeweeks stond ik ’s avonds in de kamer kasten te bouwen. Op zaterdag ging ik met een bestelbus het land in om ze te monteren.”

Gaandeweg breidde het assortiment zich uit. Na kleine kasten volgden meer uit de kluiten gewassen exemplaren. „Wat ik in de kamer niet kon maken, deed ik in de tuin.” Hij kocht een stuk grond, bouwde een loods en kwam op een tweesprong te staan. „Minder werken kon niet, volgens mijn baas. Dus nam ik ontslag. Mijn vrouw wist nergens van. Ik begon letterlijk met niks.”

De ondernemer heeft in tien jaar tijd een flink klantenbestand opgebouwd. Ongeveer 70 procent van de afnemers is particulier, de rest zakelijk. Het principe van de draaibare inzetkast past hij toe in garderobekasten, in bureaumeubels en in dossiersystemen. „Mensen komen bij mij met een probleem, ik bedenk daar een passende oplossing bij. Altijd met het oog op ruimtebesparing of het beter benutten van ruimte. Ik heb inmiddels ook zo’n veertig kantoorpanden ingericht. In Etten-Leur zit een klant die op die manier van een deel van zijn kelder weer kantoren kon maken. Op die manier verdienen ze hun investering snel terug.”

Een standaardinzetkast (2 meter hoog, 64 centimeter breed) voor particulieren kost 155 euro. Breder of smaller is voor een paar tientjes mogelijk. „Voor 20 euro komen we de kast brengen en monteren. Dat doen wij in een kwartier. Mensen kunnen het ook zelf, maar zullen dan langer bezig zijn.” Klanten die een nieuwe klant aanbrengen, verdienen een bonus. „Bestelt iemand voor vijf buren tegelijk, dan geef ik ook korting.” Met dat hij zijn strategie uit de doeken doet, belt een geïnteresseerde. Elf kasten wil de man. Vijf linksdraaiend, de rest rechtsdraaiend. „Die belde voor een hele straat.”

Het bedrijf van Van der Ven is fors gegroeid. Toch nam hij geen personeel in dienst. Bewust. „Personeel kan een hoop sores en risico’s met zich meebrengen. Laat mij maar lekker in mijn eentje werken.” Voor het plaatsen van de kasten valt Van der Ven terug op een paar freelancers. „Timmerlui. Die huur ik in.”

De concurrentie in kastenland is groot. Toch is het systeem van de draaiende inzetkast niet nagemaakt. Dankzij het patent. „Het doe-het-zelfconcern Jéwé heeft interesse getoond om het idee voor veel geld van me te kopen. Ik zou dan een jaar in dienst komen om de zaken te integreren. Helaas ging die deal niet door.”

Van der Ven sluit niet uit dat het er toch een keer van komt. „Ik heb nog zo veel andere plannen die ik zou willen uitvoeren. Maar ik ben iemand die iets goed wil doen. Ik heb op dit moment geen tijd om een nieuw project te starten.”