„En Hij zei tot hem: Neem Mij een driejarige vaars en een driejarige geit en een driejarige ram, en een tortelduif en een jonge duif.”

God beval aan Abram: „Neem Mij een driejarige vaars en een driejarige geit en een driejarige ram, en een tortelduif, en een jonge duif.” De dieren verdeelde hij in tweeën, maar de vogels niet.

En het geschiedde als de zon onderging, zo viel een diepe slaap op Abram. Dit werd gevolgd door een grote schrik. „En het geschiedde dat de zon onderging en het duister werd, en ziet, daar was een rokende oven en een brandende lamp die tussen die stukken doorging. Te dienzelve dage maakte de HEERE een verbond met Abram, zeggende: Aan uw zaad heb Ik dit land gegeven” (Genesis 15:17-18, Engelse vertaling).

Het wordt door velen geloofd dat de oven het lijden van Israël in Egypte betekent en de lamp hun grote verlossing uit Egypte. Maar ik geloof dat de gedode dieren een type waren van Christus en de duisternis die op Abram viel en zijn grote schrik een beeld van de banden en de toorn van de wet. De rokende oven wijst op het lijden van Christus onder de misdaden van de mensen en de toorn Gods. De lamp betekent de heerlijke verlossing die zou volgen op Zijn kruisiging, want Zijn dood bevestigt het verbond der genade en verzekert Abrahams geestelijke zaad van het hemelse Kanaän. Dit wordt bevestigd door de profeet Jesaja, die het heil in Christus een brandende fakkel noemt (Jesaja 62:1).

_William Huntington,
predikant te Londen

(”De wijze en de dwaze maagden”, 1835)_