Oorzaak voor de problemen rond het drukke station was de opvang in het monumentale pand Mon Rêve, pal tegenover Ede-Wageningen. Hier behandelde het Leger des Heils gemiddeld veertig dak- en thuislozen per etmaal. Onder hen was een groepje verslaafden dat zich na sluitingstijd luidruchtig op en rond het station ophield.

Het nieuwe pension aan de Langekampweg werd donderdag officieel geopend maar draait al sinds enkele weken op volle toeren. De nieuwe 24-uursopvang biedt inmiddels al onderdak aan ruim dertig dak- en thuislozen.

„Er is hier geen sprake van overlast, voorzover ik weet”, liet wethouder R. Kremers bij de opening weten. Dat verbaast hem naar eigen zeggen niets. „Dit is een woonvoorziening en op je eigen woonomgeving ben je altijd zuinig. Ik heb er dan ook alle vertrouwen in.”

De opvang van het Leger des Heils is een tijdelijke voorziening voor drie jaar. De nachtopvang verhuisde al op 13 december vorig jaar naar het sociaal pension aan de Langekampweg. Kremers ziet een wereld van verschil tussen de opvang van het Leger des Heils in Mon Rêve en het pension. „Mon Rêve was bed en brood, en overdag een kop koffie. Maar helaas geen uitzicht op een ander leven. De opvang aan de Langekampweg biedt dat wel.”

De realisering van het pension ging niet zonder slag of stoot, omdat omwonenden mordicus tegen waren. Kremers is er niet van onder de indruk. „Daklozenopvang roept bijna altijd maatschappelijk verzet op”, constateert hij. „We nemen dat best serieus, maar hakken als overheid wel de knoop door. Bij Mon Rêve duurde dat vier jaar, hier aan de Langekampweg maar één jaar. Dat is spijtig voor alle bezwaarmakers, maar heel gelukkig voor al die mensen die hier nu weer een nieuw perspectief in hun leven kunnen vinden.”

Daarbij speelt mee dat deze opvang maar voor drie jaar is. Kremers is wel op zoek naar iets permanents. „Door de ervaring hier denk ik dat er straks ook een permanente voorziening moet kunnen komen die in goede harmonie met zijn omgeving functioneert.”

Intussen plukt het Leger des Heils al de vruchten van de nieuwe vestiging. „De verschillen tussen het nieuwe gebouw en de oude situatie zijn nu al voelbaar”, vindt coördinator Jaantje van Ginkel. „Mensen van wie ik het nooit had verwacht staan al om acht uur ’s morgens op om aan het werk te gaan. Je ziet de mensen veranderen.”

Aan de Langekampweg kunnen 34 mensen wonen, op een eigen kamer, en is er voor zes mensen tijdelijke opvang. Van Ginkel: „Overdag zijn er activiteiten waarin iedere bewoner een eigen taak krijgt. Onze hulpverleners begeleiden hen volgens een begeleidingsplan.” In het pension kan iedereen douchen en gebruikmaken van de maaltijden. De ’huurprijs’ wordt door de dakloze vanuit zijn uitkering betaald. Van Ginkel: „Ons streven is om iedereen binnen uiterlijk twee jaar zelfstandig te laten wonen.”

De komst van het nieuwe pension is ook voor Stichting Ontmoeting goed nieuws. De christelijke stichting is sinds een halfjaar actief in de Gelderse Vallei. Volgens Maarten Tanis is er nu al een vruchtbare samenwerking. „We hebben al een aantal mensen doorverwezen. Dat werkt prima.”

Ontmoeting richt zich op die groep daklozen in de Valleigemeenten die nog nergens geregistreerd is. Daarvoor is een zelfstandige daklozenwerker, Sjaak Boot. Hij rijdt met een speciale bus door de gemeenten, op zoek naar dak- en thuislozen die nog nergens bekend zijn.

Die groep blijkt onverwacht groot te zijn, aldus Tanis. „Het bewijst maar weer dat daklozen geen probleem vormen in de grote steden alleen. In gemeenten als Rhenen, Ede, Renswoude, Barneveld huizen er ook honderden. Een aantal daarvan is nergens bekend. Dat maakt ze zo goed als onbereikbaar voor de hulpverlening.”

Dat het Leger des Heils-pension een welkome aanvulling vormt op de zorg van Ontmoeting, benadrukt Tanis nog eens telefonisch. „Op dit moment zijn we op weg naar een dakloze die onze werker in Ede heeft aangetroffen. Hij slaapt ’s nachts in een afgebroken schuur. We gaan hem meenemen naar het pension, want met dit weer laat je natuurlijk niemand buiten slapen.”