Het viel Geerten al eerder op dat bij met name medisch-ethische thema’s vaak een menselijk verhaal opduikt in het nieuws. Bijvoorbeeld in het debat rond het levenseinde, of bij de beslistermijn die een vrouw verplicht in acht moet nemen bij de keuze voor abortus. „Je ziet in de media dan allerlei verhalen naar voren komen van vrouwen die deze keuze moeten maken. Bijvoorbeeld vlak voordat het Kamerdebat erover plaatsvindt. Dat doet natuurlijk iets met het debat. In het artikel heb ik geprobeerd dat mechanisme in kaart te brengen.”

Lees ook

Míjn verhaal als onweerlegbaar argument

Het kiezen van een menselijke insteek bij een lastig ethisch thema kan flink wat impact hebben, ontdekte Geerten door het schrijven. „De keuze die jij als journalist maakt, bijvoorbeeld om een specifiek persoon te interviewen, heeft consequenties voor hoe anderen naar het thema kijken. Een van de theologen die ik sprak, vertelde dat je persoonlijke verhalen op twee manieren kunt inzetten in de media: als illustratie of als strategie. Veel te vaak gebeurt het als strategie. Tegen een persoonlijk verhaal is niet zo veel in te brengen, en dat is een probleem. Want een ethisch dilemma is vaak veel complexer dan alleen dat voorbeeld.”

Het schrijven heeft hem aan het denken gezet over de manier waarop reformatorische christenen omgaan met ethische thema’s. „Wij horen denk ik heel graag de verhalen waarin we ons herkennen. Rond abortus bijvoorbeeld het verhaal van een moeder die de keuze maakte om haar kind wel te houden. Die verhalen moeten verteld worden, maar staan we ook open voor het andere verhaal, van de vrouw die wel een abortus heeft ondergaan, voor haar overwegingen en de pijn die dat met zich meebrengt?”