Hielke van der Zee heeft zijn veegwagen aan de kant van een glibberige polderweg vlak bij het dorpje Rutten (gemeente Noordoostpolder) geparkeerd. De oranje lampen van het zoutwagentje knipperen. Rondom is de wereld vlak, leeg en wit. Wit vooral. Zojuist heeft de Fries een vrachtwagen op weg geholpen. „Die kon vanwege de sneeuw niet meteen wegkomen. Ik heb een paar handen zout rond de banden gestrooid.” Mensen een handje helpen - da’s de jus van het strooien, zegt Van der Zee. In de laadbak achter op de wagen kan pakweg 1500 kilo strooizout.

Met zijn Bremach-veegwagen bestrooit Van der Zee de provinciale wegen. Gezien de zware sneeuwval is dat geen sinecure, legt hij uit. „Je probeert de weg schoon te krijgen, maar het sneeuwt gewoon door.” Vooral in de nachtelijke uren is het strooiwerk behoorlijk intensief. „Die oranje lichten knipperen continu. Dat geeft een heel onrustig beeld.”

Bij het Friese dorpje Sondel maakt de 13-jarige Sietze Faber het erf van opa en oma schoon. Hij zit op een bobcat, een gemotoriseerd wagentje met een schuif ervoor. Woensdag hoefde Sietze tot zijn vreugde niet naar school. De sneeuw mag wat hem betreft nog wel even blijven liggen. „Dit is heel erg mooi.”

De kronkelwegen door het fraaie Friese Gaasterland zijn glad en glibberig. Vanuit de keuken van de boerderij van de familie Boonstra heb je uitzicht over de weidse dikbesneeuwde weilanden. Hekpaaltjes steken boven de witte deken uit. De vrouw des huizes moest woensdagmorgen de sneeuw voor de deur wegvegen om een fatsoenlijke binnenkomst mogelijk te maken.

Echt veel overlast heeft de familie niet. De melktank is net voor de hevige sneeuwval geleegd. Problemen met een tankauto die het erf vanwege de gladheid niet op kan, zijn er de eerste dagen dus even niet.

Sneeuw verbroedert. Op deze woensdag lijken de Friese dorpen uit te lopen. Menig ouder trekt de kinderen op een slee vooruit. Als de verslaggever in Oudemirdum met zijn auto in de sneeuw vast komt te zitten, zijn twee Friezen niet te beroerd om een handje te helpen.

Voor de Haring Osinga is het de eerste keer in dertien jaar dat hij de 3 kilometer van zijn woning in Oudemirdum naar de boerderij van zijn zoon te voet aflegt. Komt nog bij dat hij onderuitging. „Het was gladder dan ik dacht”, zegt de Fries op de Beukenlaan.

Een vijftiental jongens in Nieuwemirdum heeft het bushokje volgestouwd met sneeuw. „Bezigheidstherapie”, grapt een omstander. „Als je in het hokje wilt gaan zitten, zul je eerst met een gasbrander aan het werk moeten”, zegt een jongen.

In Heeg is volgens de nieuwsberichten woensdag de meeste sneeuw gevallen. Een pak van maar liefst een halve meter. Het dorp oogt als een wintersportoord in de Alpen. De 14-jarige Johnny de Jong heeft in allerijl eigenhandig een snowboard in elkaar geknutseld. Een oude sportschoen, een schroef, een glad vlak en klaar is Kees. Op de besneeuwde helling van de plaatselijke brug kan hij het ding uitproberen.

Folkert Wienia durfde woensdag met zijn 45-kilometerwagentje Heeg niet uit. „Ik zou gaan slippen.” Eigenlijk had hij naar Franeker gewild, naar zijn zeilboot. De Fries is er toch niet rouwig om dat er een dik pak sneeuw ligt. „Ik vind het prachtig. Wat mij betreft gebeurt dit vaker.”

Raar maar waar: langlaufers op een Fries fietspad. De dames Gisela Schadenberg en Pyt Aardema hebben de lange latten ondergebonden. Gewapend met de prikstokken zijn ze via het besneeuwde fietspad naar een akkerpad gescharreld. „Wat wij doen, is eigenlijk schaatsen in de sneeuw. Erg leuk”, zegt Pyt. Haar langlaufmaatje: „Het is wel hard werken.”