Het doet zich meestal voor in de weken voor en na de langste dag, in de uren na zonsondergang tot kort voor zonsopkomst. De zon zelf is niet te zien, maar verlicht vanonder de horizon wel de ijskristallen die op grote hoogte zijn ontstaan door de extreem lage temperatuur daar (-90 tot -145 graden). De wolken geven dus zelf geen licht, al doet de benaming anders vermoeden.

De lichtende nachtwolken hangen op 85 kilometer hoogte. Dat is veel hoger dan sluierbewolking, die zich meestal op 10 kilometer hoogte bevindt. Zwaar onweer komt een enkele keer tot 15 kilometer hoogte.