Het Combiteam Aanpak Facilitators richtte zich op organisaties die misbruik van toeslagen ‘faciliteerden’, bijvoorbeeld gastouders die frauderen met het aanvragen van kinderopvangtoeslag. In het debat over het toeslagenschandaal is het veel over deze teams gegaan. Dit kwam onder meer doordat details over de CAF-11-zaak de eerste onthullingen waren over het toeslagenschandaal.

De jarenlange harde aanpak van vermeende fraudeurs leidde ertoe dat tienduizenden gezinnen onterecht grote bedragen aan voorgeschoten toeslagen moesten terugbetalen. Dit leidde in veel gevallen tot financiële en persoonlijke problemen.

Maar het is niet zo dat het CAF-team zelf toeslagen heeft stopgezet. Het team ging af op interne en externe signalen, deed daar onderzoek naar en gaf vervolgens advies. „Het onderzoek laat ook zien dat het CAF-team bewust koos om dossiers niet in behandeling te nemen als deze niet pasten binnen de taken van het team”, aldus Van Rij in een brief aan de Kamer.

In het tweede deel van het onderzoek keek KPMG naar een kleine 600 CAF-dossiers, waarvan 250 helemaal niet tot een advies hebben geleid. In 232 gevallen kwam er een advies, maar daar is volgens KPMG niets op aan te merken. Er zijn ruim 100 dossiers met onduidelijkheden. In 7 gevallen heeft nationaliteit op een of andere manier een rol gespeeld, hoewel de dossiers niet altijd leidden tot een advies.

In zijn brief aan de Tweede Kamer benadrukt Van Rij dat het toeslagenschandaal „een zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis” is en blijft. Het kabinet, het parlement, de uitvoering, media en de rechtspraak hebben alle een aandeel gehad in het harde fraudebeleid en hoe dit uitpakte voor individuele burgers. De Parlementaire Enquêtecommissie Fraudebestrijding en Dienstverlening concludeerde in haar onderzoek dat in een verhard politiek en maatschappelijk klimaat alle staatsmachten​ „blind zijn geweest voor mens en recht”.