Een onderzoeksteam ontdekte het rif eigenlijk per toeval na drie weken varen. Dat was al in januari. Uit angst dat mensen ernaartoe zouden gaan en het rif beschadigen, werd de vondst niet eerder bekendgemaakt, zegt NIOZ-onderzoeker Lennart de Nooijer. Ook wilden de onderzoekers eerst de videobeelden analyseren.

Waar het koraalrif precies ligt, wil De Nooijer dan ook niet delen. „Heel bijzonder”, noemt hij in ieder geval de vondst. „Het gaat in het algemeen heel slecht met koraalriffen. Alles is bijna verdwenen”, zegt de onderzoeker, die het dan vooral over de ondiepere riffen heeft waar mensen naartoe kunnen duiken. Die verslechteren door onder meer vervuiling en opwarming van het water.

Koraalriffen dieper in zee hebben daar minder last van, legt De Nooijer uit. De samenstelling van de koralen verandert wel als het rif dieper ligt. Ook wordt de soortenrijkdom minder. Maar ze hoeven niet minder kleurrijk te zijn. En dat is ook niet het geval bij dit rif, dat dieper dan 100 meter ligt. „Het ziet er wat anders uit, maar het is wel koraalrif”, zegt De Nooijer. „Die heel witte koraalriffen komen door verbleking.” Daar hebben volgens hem juist de ondiepere koraalriffen last van.

Hoe groot het nieuw ontdekte koraalrif precies is, weet De Nooijer niet. Het is in ieder geval kilometerslang en hij verwacht dat er „nog veel meer” is. Er is nog geen plan om verder onderzoek te doen naar het rif, omdat het huidige onderzoeksprogramma in principe is afgelopen, legt hij uit. „Maar we komen er regelmatig”, aldus De Nooijer, die niet uitsluit dat misschien wel een keer meetinstrumenten worden geplaatst.

Collega-onderzoeker Furu Mienis wil bescherming van de Nederlandse diepzee nu deze riffen nog onbeschadigd zijn. „Dan hoeven we dit koraal straks niet te gaan herstellen, maar houden we het gezond.”