Uit een gesprek met een andere terreurverdachte, Jason W., zei hij over de plattegronden van vermoedelijke doelen die de politie vond. „Ik kreeg bijna een hartaanval." Hij gaf volgens justitie ook in een van de gesprekken aan dat hij in de laatste fase van zijn radicaliseringsproces zat en dat het wachten was op het indrukken van de knop. In een ander afgeluisterd gesprek met zijn vrouw noemde hij de beelden van de gijzeling van de school in het Russische Beslan een „groot feest."

Voor de rechtbank was A. een stuk minder spraakzaam. De jonge terreurverdachte heeft zich de hele dag beroepen op zijn zwijgrecht.

Het openbaar ministerie (OM) verdenkt A. van de voorbereiding van aanslagen in Nederland op onder meer de Tweede Kamer, de kerncentrale in Borssele, Schiphol, het ministerie van Defensie en het gebouw van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) in Leidschendam. Bij doorzoekingen in zijn huis vond de politie plattegronden van deze locaties. Die waren voorzien van aantekeningen over bijvoorbeeld de bewaking van deze objecten en een eventuele noodzaak voor het gebruik van een auto.

De politie deed de doorzoekingen bij hem aanvankelijk voor zijn mogelijke betrokkenheid bij een overval op een supermarkt. Ook daarvoor moet hij zich in deze rechtszaak verantwoorden.

Justitie vermoedt eveneens dat Samir A. deel uitmaakt van de vermeende terreurorganisatie de Hofstadgroep. Daarvoor vervolgt het OM hem in dit proces nog niet, omdat het onderzoek naar deze groep nog lange tijd gaat duren. Wel blijft deze aanklacht voorlopig boven zijn hoofd hangen.

Justitie heeft nog geen beslissing genomen of Samir A. in een later stadium alsnog voor deze verdenking voor de rechter moet verschijnen. Op dit moment zitten er twaalf verdachten in voorlopige hechtenis wegens hun vermoedelijke betrokkenheid bij de Hofstadgroep.

Aan de vervolging van A. ging een lange weg vooraf. De politie arresteerde hem samen met vier medeverdachten al een keer op 17 oktober 2003, ook wegens vermoedelijke voorbereidingen van terroristische aanslagen. Het OM zag zich toen genoodzaakt deze vijf korte tijd daarna weer vrij te laten wegens gebrek aan bewijs.

Minister Donner van Justitie stelde in december 2003 dat deze vijf mannen ook banden hadden met een man die betrokken was bij de aanslagen op 16 mei 2003 in Casablanca. Door de terroristische acties gericht tegen restaurants, een hotel en joodse doelen kwamen toen 45 mensen om.

De verdachte is nog vaker in beeld geweest. Hij probeerde zich in januari 2003 samen met een toen 17-jarige vriend aan te sluiten bij moslimstrijders in Tsjetsjenië. Hun poging strandde op de Russische grens. Daar werden ze opgepakt en op de trein terug naar Nederland gezet.

In een interview in 2003 zei Samir A. dat hij teleurgesteld was dat die missie niet was geslaagd. Hij zei de dood niet te vrezen. „Ik was bereid tot alles, ook tot vergelding."

Ondanks de radicale uitingen van zijn cliënt, is er volgens zijn advocaat V. Koppe geen enkel bewijs dat Samir A. daadwerkelijk aanslagen in Nederland aan het voorbereiden was. „Radicaal denken is in Nederland niet strafbaar. Het zegt ook niets over voorbereidingshandelingen", verduidelijkte de raadsman zijn stelling na afloop.

Hij wees op het verhoor donderdag van de politieman die het strafdossier tegen A. heeft samengesteld. „Die slaagde er na lang doorvragen niet in om aan te geven hoe de politie concreet bij de verdenking van het voorbereiden van terroristische aanslagen is gekomen."

Vrijdag maakt officier van justitie R. Lambrichts de strafeis tegen Samir A. bekend. Als deze verdachte wordt veroordeeld voor het beramen van aanslagen in Nederland, dan is het voor het eerst dat iemand voor dit vergrijp in ons land wordt gestraft.