De weg is vrijgemaakt voor „radicaal-rechtse regering”, schrijft de Frankfurter Allgemeine uit Duitsland. De Süddeutsche Zeitung omschrijft Wilders als „een van de bekendste rechtse politici in Europa” en wijst op zijn banden met onder meer de Hongaarse premier Viktor Orbán.

Volgens de Franse krant Le Monde is Wilders de grootste winnaar van deze nieuwe coalitie, aangezien hij nu „een eind maakt aan het tijdperk Mark Rutte”.

Wilders heeft wel afstand moeten nemen van „enkele van zijn meest extreme voorstellen”, concludeert The New York Times. „En om er zeker van te zijn dat hij zich aan de grondwet zou houden, hebben de vier partijen de ongebruikelijke stap gezet om een document te tekenen waarin ze beloven zich daaraan te houden - iets dat lang voor lief werd genomen.”

Het valt de BBC op dat de formatie nogal wat tijd in beslag heeft genomen. De Britse omroep schrijft dat de aanloop gekenmerkt wordt door de opvallende verkiezingsuitslag en vervolgens moeizame onderhandelingen. Nog ziet de nieuwssite dat er veel vragen zijn, zowel over de inhoudelijke koers als de kabinetsleden.

Belgische media stellen vragen bij de stabiliteit van de nieuwe coalitie. „Veel liefde en vertrouwen is er nooit geweest tussen de vier partijen. Vooral Omtzigt stapt met frisse tegenzin in dit kabinet. Hij vertrouwt Wilders absoluut niet”, schrijft De Standaard.

De Morgen, eveneens een Belgische krant, merkt op dat Wilders een „bepalende figuur” zal zijn, ook al wordt hij geen premier. Zakenkrant De Tijd: „Nog los van de ongewone constructie en het gebrek aan beleidservaring bij drie van de vier partijen, zijn er ideologische verschillen.”

De vooral in EU-kringen veelgelezen nieuwsbrief van Politico wijst erop dat de Nederlandse ontwikkelingen ook iets zeggen over de rest van Europa. „Wilders’ succes heeft velen verrast, maar duidt op een bredere trend: het taboe op het stemmen op populistische, anti-immigratiepartijen neemt af.”