De echo van dit standpunt is vandaag de dag bij reformatorische volgelingen nog slechts hier en daar waarneembaar. Zo veroordeelde de Free Presbyterian Church of Scotland in een artikel uit 1999 het onderhouden van de christelijke feestdagen scherp in hun kerkblad. „Het vieren van Pasen betekent dat je je schuldig maakt aan wat de Bijbel ‘aanbidden’ noemt – aanbidding die niet door God is voorgeschreven, maar door de mens is bedacht. Hoe oneervol tegenover God als de mens zich doof houdt voor wat Hij verlangt en in plaats daarvan acht slaat op de geboden van mensen”, aldus de eindredacteur.

Echter, in veruit de meeste calvinistische kerken worden de grote christelijke feesten wel gevierd. De bijzondere heilsfeiten uit het leven en werk van de Heere Jezus worden dan herdacht. Ook al wordt ook daar –terecht– nog steeds gewaarschuwd om de ‘franje’ zo veel mogelijk achterwege te laten en het herdenken te beperken tot de prediking.

De laatste decennia is er ook in de reformatorische kerken meer aandacht gekomen voor de periode die voorafgaat aan de herdenking van Christus’ opstanding. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het verschijnen van speciale meditatieve uitgaven voor de lijdensweken. Dat uit zich ook in meer aandacht voor de Stille Week, die op de laatste zondag voor Pasen, de Palmzondag, begint.

Over de invulling van die week verschillen de gedachten. De liturgische beweging doet dat vaak door het organiseren van vespers: avondgebeden waarin steeds een moment uit de laatste lijdensgang van de Heiland aandacht krijgt. Reformatorische christenen zullen zich daarbij minder thuis voelen.

Toch kan het, ook zonder die vorm te kiezen, nuttig zijn om in de Stille Week echt ruimte te maken voor de overdenking van het lijden en sterven van de Heere Jezus. Om stilte in acht te nemen in plaats van door te draven in werk en te vergaderen tot de namiddag van Goede Vrijdag, zoals nogal eens gebeurt. Zou het niet het overwegen waard zijn dat christelijke ondernemers en organisaties in die week alle vergaderingen en andere extra activiteiten achterwege te laten?

In een wereld vol rumoer lijkt het niet alleen ondoenlijk, maar ook bijna bizar om stilte in acht te nemen. Immers, de wereld lijkt op hol te zijn geslagen en af te stevenen op haar ondergang. Echter, de Stille Week begint op Palmzondag, de herdenking van de heerlijke intocht van de Heere Jezus in Jeruzalem. Daar begon niet alleen Zijn lijdensgang, maar ook Zijn triomftocht. Zo bepaalt de Stille Week mensen ook bij Zijn heerlijke komst die aanstaande is.