In het artikel komen twee zaken aan de orde waarin patiënten volgens betrokkenen zijn overleden door fouten die gemeld hadden moeten worden. Meldingen bij de inspectie werden echter niet gedaan. Dat zou niet op zichzelf staan en samenhangen met een cultuur waarin amper ruimte is voor tegenspraak of kritiek.

De inspectie gaat het ziekenhuis vragen „te beoordelen of de beide casussen die in het artikel genoemd worden, een calamiteit zijn”. De definitie daarvoor is „een niet-beoogde of onverwachte gebeurtenis, die betrekking heeft op de kwaliteit van de zorg en die tot de dood van of een ernstig schadelijk gevolg voor een cliënt heeft geleid”.

„Als inspectie willen wij in eerste instantie weten hoe Amsterdam UMC zelf tegen dit verhaal aankijkt”, laat de IGJ weten. Op basis van de antwoorden bepaalt de inspectie of verdere actie nodig is. In het algemeen voegt de IGJ eraan toe dat „een veilige en open werkcultuur bevordert dat er door medewerkers goede zorg wordt geleverd en indien nodig calamiteiten worden gemeld”.

In één geval vloog volgens FTM de borstkas van een vrouw in brand, doordat tijdens een operatie ontsmettingsmiddel ontbrandde. Een woordvoerder van het ziekenhuis stelt dat de beschrijving van FTM over dit sterfgeval „niet klopt”. Hij wil over de zaak om privacyredenen geen details kwijt, maar volgens het ziekenhuis was er geen sprake van een calamiteit die gemeld had moeten worden.

De woordvoerder laat verder weten dat het ziekenhuis graag in gesprek gaat met de inspectie. Hij benadrukt dat de patiëntveiligheid in Amsterdam UMC „hoog in het vaandel staat”.

Het afdelingshoofd van de anesthesiologie heeft zijn personeel recent nog verzocht om „dingen die niet lekker zitten” te melden, vervolgt de woordvoerder. Dat kan ook anoniem. „Iedereen heeft een sterke wil om de patiëntveiligheid zo hoog mogelijk te houden. Daar wordt ontzettend veel in geïnvesteerd”, zegt de woordvoerder, die ook wijst op interne en externe onderzoeken en controles waaruit een positief oordeel kwam.