Heijnen zei dat maandag tijdens een bezoek aan het Watersnoodmuseum op het Zeeuwse eiland Schouwen-Duiveland. De staatssecretaris was daar op uitnodiging van de Zeeuwse Milieufederatie (ZMf). Staalslakken zijn een restproduct bij het maken van staal. Ze worden onder meer gebruikt om dijken te verstevigen. Als staalslakken in contact komen met regen- of grondwater, komen er zware metalen in de bodem of het oppervlaktewater terecht.

Vorig jaar zomer hadden de ZMf, de Nederlandse Onderwatersport Bond, de Vereniging van Beroepsvissers OWV, Natuurmonumenten en een aantal andere organisaties Heijnen opgeroepen staalslakken niet meer te gebruiken voor het versterken van de kustverdediging.

De staatssecretaris legde uit dat een totaalverbod op de toepassing van staalslakken nu niet haalbaar is. „Dat kan alleen als je daar een goede juridische onderbouwing voor hebt. Als je echt hele serieuze redenen hebt om aan te nemen dat een toepassing niet op een veilige manier kan. Daar is op dit moment nog geen sprake van. Je kan wel naar individuele situaties kijken”, zei Heijnen.

Volgens de ZMf hebben staalslakken onder water de neiging samen te klonteren, waardoor „de bodem onder water als het ware verandert in een ondoordringbare roestplaat” waar onderwaterleven niet of nauwelijks mogelijk is. „Ecologisch is dat een ramp, zeker voor de Zeeuwse Deltawateren, die ook Natura 2000-gebied zijn.”

In mei vorig jaar meldde het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu dat door het gebruik van staalslakken mogelijk meer schadelijke stoffen in het milieu terechtkomen dan gedacht. Daarna vroeg de provincie Zeeland Heijnen het gebruik van staalslakken in de Oosterschelde voorlopig te staken tot er meer duidelijkheid is over de risico’s.